Η Ευρώπη μας, μπροστά !!!

Του Κώστα Πάντζιου

Τους επόμενους μήνες, οι διαπραγματεύσεις για την ειρήνευση στην Ουκρανία, είναι βέβαιο πως θα συγκεντρώσουν το ενδιαφέρον των πολιτών. Θα πρόκειται για το κορυφαίο γεωπολιτικό γεγονός, που θα δοκιμάσει τις πολιτικές και γεωπολιτικές αντοχές σε Ανατολή και Δύση. Φυσικά, κάθε λογικός άνθρωπος στον πλανήτη εύχεται να βρεθεί λύση και να σταματήσει ο πόλεμος, δηλαδή οι ανθρωποθυσίες, η καταστροφή και η δυστυχία.

Όμως, όπως προαναφέραμε, ο Δυτικός Ελεύθερος Κόσμος, για πρώτη φορά μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συγκρούεται στρατιωτικά με τον σκοταδισμό, που αιχμή του δόρατός του, δυστυχώς, είναι η Ρωσία του κ. Βλ. Πούτιν. Αν το ζήτημα ήταν απλά στρατιωτικό, δεν θα είχε, νομίζουμε, και τόσο μεγάλη σημασία. Πρόκειται, όμως, για μία σύγκρουση πολιτισμών (για να θυμηθούμε το συγκλονιστικό βιβλίο του Σάμιουελ Χάντινγκτον), άρα για κάτι πολύ πιο δύσκολο στη διαχείρισή του. Και για να μη λέμε μισές κουβέντες, ο ασιατικός σκοταδισμός και αυταρχισμός, πριν από τρία χρόνια αποφάσισε και ενήργησε, κατά παράβαση κάθε κανόνα του Διεθνούς Δικαίου, εισβολή και κατοχή μέρους μιας ελεύθερης χώρας, της Ουκρανίας. Είναι δε άξιο θαυμασμού, το ότι στην αντίσταση του ουκρανικού λαού, ήρθε και προστέθηκε, ευτυχώς, η Αμερική και η Ευρώπη. Και φυσικά, στρατιωτικά, το ΝΑΤΟ, δηλαδή ο πλέον πανίσχυρος αμυντικός μηχανισμός του πλανήτη, δύο γενιές μπροστά σε πολεμική τεχνολογία και οργάνωση. Με αυτά τα δεδομένα, από το πρώτο τρίμηνο, η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Ρωσίας θα έπρεπε να είχε σταματήσει τον πόλεμο, αφού περί «ειδικής επιχείρησης» επρόκειτο, κατά δήλωση τότε του κ. Βλ. Πούτιν, με στόχο τυο ανατολικό ζωνάρι της Ουκρανίας, το Ντονέτσκ, με τον ρωσόφωνο εν πολλοίς πληθυσμό. Και η οποία ειδική επιχείρηση πέτυχε από τον πρώτο μήνα της ρωσικής εισβολής. Όμως, η ρωσική πολιτική ηγεσία συνέχισε την εισβολή, χωρίς επιτυχία.

Και εδώ, μπαίνουμε στην ουσία του προβλήματος. Μετά τρία χρόνια, οι εισβολείς βρίσκονται σε στρατιωτικό, πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο. Πώς θα βγει η Ρωσία από αυτό το αδιέξοδο; Μα με τη βοήθεια του Προέδρου των ΗΠΑ κ. Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος στο πρόγραμμά του έχει βάλει το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία. Κάθε λογικός άνθρωπος εύχεται να το πετύχει!!! Αλλά ο κ. Τραμπ, που κυβερνά μία δημοκρατική χώρα, θα πρέπει να εξηγήσει στη Βουλή και στη Γερουσία, δηλαδή στον αμερικανικό λαό, γιατί διευκολύνει τον αντίπαλο (που είναι στρυμωγμένος) και τι εγγυήσεις λαμβάνει από τον εν λόγω «αντίπαλο», ότι θα σταματήσει τις επεκτατικές του βλέψεις εις βάρος γειτονικών ελεύθερων κρατών, με την ασφάλειά τους εγγυημένη από την Συνθήκη του Ελσίνκι.

Και τέλος, ας υποθέσουμε πως η ευχή μας πιάνει και σταματά ο πόλεμος στην Ουκρανία. Εγγυητής της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή, ποιος μπαίνει; Δεν χρειάζεται… πολιτική ανάλυση γι’ αυτό. Αυτή θα πρέπει να είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με το Ηνωμένο Βασίλειο. Γιατί είναι  γεωγραφικά και γεωπολιτικά στη μέση και γιατί είναι οικονομική υπερδύναμη (ΑΕΠ Ευρωπαϊκής Ένωσης, με στοιχεία του 2023, τα 16,5 τρισεκατομμύρια ευρώ, ενώ των ΗΠΑ την ίδια περίοδο 14,3 τρισεκατομμύρια ευρώ), που μπορεί να γίνει και πολιτικά αμυντική υπερδύναμη. Στην Ουάσιγκτον, η νέα πολιτική ηγεσία δείχνει να μην το πολυκαταλαβαίνει αυτό. Ακούγονται εκεί αντιευρωπαϊκές κορώνες, με πιο πρόσφατη αυτή του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ κ. Τζ. Βανς, που αμφισβήτησε πρόσφατα τις ευρωπαϊκές πολιτιστικές αξίες!!!

Υπάρχουν, όμως, αυτές οι αξίες. Και είναι διαχρονικές, αλλά και σύγχρονες. Και αρχίζουν να… αναδεύονται!!! Και πάνε σύντομα να λάβουν και χαρακτή-ρα πολιτικό. Και αμυντικό. Και είναι πολύ σημαντικό, το ότι της προσπάθειας αυτής ηγείται η Γαλλία του κ. Εμ. Μακρόν. Ήδη, ο γαλλογερμανικός άξονας, που γνωρίζουμε, γίνεται… πολυαξονικός, με την προσθήκη του Ηνωμένου Βασιλείου, της Δανίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας.

Είμαστε βέβαιοι, πως στον Λευκό Οίκο γνωρίζουν ότι η φύση απεχθάνεται τα κενά. Σίγουρα, όμως, όχι μόνο η φύση, αλλά και οι πολίτες του Δυτικού Ελεύθερου Κόσμου!!! Ειδικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν προλάβαμε να χαρούμε για την Διάσκεψη του Μονάχου και μας ήλθε μεγαλύτερη χαρά, με την αναγγελία της Διάσκεψης των Δέκα της Ε.Ε. στο Παρίσι. Η ικανοποίηση του γράφοντος είναι ακόμη πιο μεγάλη, γιατί είχε και έχει παγίως θαυμασμό για τον νέο και ταλαντούχο πολιτικό, τον Εμανουέλ Μακρόν!!!