Του Τάσου Παπαδόπουλου
Κλείνοντας ο εννεαήμερος κύκλος της 79ης ΔΕΘ, ολοκληρώνεται και ο κύκλος των ομιλιών των πολιτικών, με δεσπόζουσα, όπως είναι φυσικό, την ομιλία του πρωθυπουργού, του οποίου οι εξαγγελίες συνοδεύονται ως συνήθως, από μέτρα, που αφορούν τους πολίτες, για την επόμενη οικονομική χρονιά.
Οι αντιπολιτευόμενοι σχεδόν στο σύνολό τους αρκέστηκαν σε κριτική των μέτρων, που εξήγγειλε η κυβέρνηση, με εξαίρεση την αξιωματική αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ, που προέκυψε φέτος από καραμπόλα μετά την διαλυτική πορεία, που ακολούθησε ο ΣΥΡΙΖΑ, την προηγούμενη χρονιά.
Το σύνθημα «να φύγει ο Μητσοτάκης» τώρα συνοδεύεται με σχετικά «δημοσιογραφικά» ερωτήματα περί διαδοχής εν κινήσει, και δημοσιεύματα με τις φωτογραφίες των τριών μνηστήρων, που αναμένεται να διεκδικήσουν την ηγεσία της ΝΔ σε περίπτωση παραίτησης του πρωθυπουργού.
Οι δήθεν αθώες ερωτήσεις και τα σχετικά δημοσιεύματα, εντάσσονται στον κύκλο εξώθησης του Κ. Μητσοτάκη σε έξοδο από την ηγεσία της ΝΔ, προκειμένου κάποιοι μεγαλοσχήμονες της οικονομίας, να ελέγξουν μια επόμενη κυβέρνηση συνεργασίας, που θα τους καταστήσει κυρίαρχους στο πολιτικό παιχνίδι.
Κατά τα άλλα πυροδοτούν στην κοινή γνώμη έντονες δόσεις τοξικού λόγου, που κανάλια και κάθε λογής έντυπα εκτοξεύουν στα πέρατα του ελληνικού χώρου. Έτσι απαξιώνοντας την σημερινή ηγεσία της κυβέρνησης, επιδιώκουν την πτώση της σαν ώριμο φρούτο, ενδεχομένως και πριν από την ώρα της, που είναι η ολοκλήρωση της τετραετίας.
Ήδη προετοιμάζουν υποτίθεται την διαδοχή με την επάνοδο στην πρώτη γραμμή της δράσης του Α. Τσίπρα, βλέποντας ότι οι υπάρχουσες ηγεσίες της αντιπολίτευσης, είναι μικρές και ασήμαντες, ανίκανες να πρωτεύσουν στην κούρσα της κατάκτησης της εξουσίας.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Ν. Ανδρουλάκης στην παρθενική του εμφάνιση ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, επιχείρησε να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη πρόταση κυβερνητικού προγράμματος. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του και ανεξάρτητα με το περιεχόμενο των προτάσεων, ο ίδιος δεν πείθει ότι μπορεί να σταθεί ως ισότιμος πολιτικά απέναντι στον Μητσοτάκη, με αποτέλεσμα να θεωρείται ήδη καμένο χαρτί.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι ο ίδιος σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις του, προκειμένου να δικαιολογήσει την αδυναμία του να επωφεληθεί από τις πτωτικές τάσεις της κυβέρνησης, επικαλείται την υπονόμευση από τους δικούς του δελφίνους, που μολονότι ηττήθηκαν στις εσωκομματικές εκλογές, εξακολουθούν να ροκανίζουν την καρέκλα του.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι ισχυροί οικονομικοί παράγοντες θεωρούν τον Ν. Ανδρουλάκη καμένο χαρτί και γι αυτό επιδιώκουν να επαναφέρουν στο προσκήνιο τον Α. Τσίπρα.
Σε αυτό το ρευστό πολιτικό περιβάλλον, που αναμένεται να διαμορφωθεί μετά τις προσεχείς εκλογές, η Ελλάδα θα κληθεί να διαχειριστεί τον διεθνή περίγυρο με ένα σερίφη που καλεί τους ευρωπαίους να κάνουν ότι τους λέει και στοιχηθούν πίσω του, δημιουργώντας ένα περιβάλλον άγριας δύσης, που όπως όλα δείχνουν, θα επεκταθεί και στον ευρωπαϊκό χώρο.
Μια αδύναμη κυβέρνηση με την παρουσία σε αυτήν αλληλοσπαρασσόμενων πολιτικών ομάδων, που θα εκφράζουν αντικρουόμενες απόψεις, θα είναι μια ευάλωτη εξουσία που θα θυμίζει λυγαριά στον κάμπο εν μέσω θυελλωδών ανέμων.
Οι εκ των έσω ισχυροί, που διεκδικούν σημαντικό μερίδιο της εξουσίας και διαχρονικά δεν βάζουν το χέρι στην τσέπη τους για να προσφέρουν κάτι στην πατρίδα τους, μολονότι πολλοί πλούτισαν μέσω δημοσίων συμβάσεων, παίζουν τα παιχνίδια τους. Από την άλλη πλευρά, οι κάθε λογής επιβουλευτές της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, θα θεωρήσουν ότι τους δίνεται η κατάλληλη ευκαιρία, να προχωρήσουν τα επεκτατικά σχέδια τους.
Σήμερα το πρόβλημα δεν βρίσκεται στην κυβέρνηση με τα μικρά και τα μεγάλα λάθη της στο δεύτερο ήμισυ της δεύτερης τετραετίας, αλλά στην ανυπαρκτη αντιπολιτευση και στους ηγετίσκους της, που μπερδεύουν το μπόι τους με τον ίσκιο τους λίγο πριν από την δύση του ήλιου.
Το γεγονός ότι κάποιοι μεγαλοσχήμονες, επιδιώκουν να ποδηγετήσουν την πολιτική ζωή της χώρας, χρησιμοποιώντας σύγχρονα μέσα, όπως το tik tok με την συμμετοχή και κάποιων από τρίτες χώρες, που στοχεύουν στην αποσταθεροποίηση της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης ευρύτερα, δεν προβληματίζει τους φανατικούς της ενδοχώρας, που συμμετέχουν αφελώς στα άνομα σχέδιά τους.
Όσοι φωνασκούν ανέξοδα για τα μέτρα, δεν βλέπουν την μεγάλη εικόνα, ξεχνούν την πρόσφατη χρεοκοπία της Ελλάδας, και δυστυχώς παίζουν άσχημα παιχνίδια σε βάρος της χώρας.
Αν αυτή τη φορά δεν βάλουμε μυαλό, δεν φαίνεται ότι θα υπάρξει ξανά κάποιος από μηχανής Θεός που θα μας σώσει…