Ουαί υμίν Νεο-Έλληνες. Όχι άλλο 1989
Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου
Μπορεί νηστικό αρκούδι να μην χορεύει, αλλά στη φυλή μας, όταν του Νεοέλληνα το άντερο λιγδώσει, το στομάχι ξεκολλάει από τη πλάτη, τότε αρχίζει να σκέπτεται περίεργα, μπορεί και απερίσκεπτα...
Οι απολιτίκ νέοι, με το κινητό στο χέρι των 1.000 + ευρώ δεν έχουν ζήσει "τα χρόνια της... Επαγγελίας" 1981-1989 του πράσινου Ήλιου.
Δεν είχαν γεννηθεί καν οι σημερινοί 35αρηδες.
Και καλό είναι να ρωτήσουν τους γονείς τους και να διαβάσουν τι έγινε το "βρώμικο '89".
Γιατί;;;
Για να μην ξαναζήσει η χώρα, αυτό που για άλλες Δυτικοευρωπαϊκές Δημοκρατίες ήταν και παραμένει φυσιολογικό.
Της συγκυβέρνησης.
Του Έλληνα ο τράχηλος-ιστορικά- φαίνεται πως δεν το αντέχει, όπως και τη μωροφιλοδοξία ορισμένων πολιτικών που θεωρούν πως κατέχουν την "απόλυτη αλήθεια" και βλέπουν στον καθρέφτη τους τον εαυτό τους ως Μεσσία.
Μετά από μια περίοδο, λοιπόν, ευμάρειας από το 1981 και δύο τετραετίες με Κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, η χώρα από τις εκλογές του 1989 βγηκε χωρίς αυτοδύναμη Κυβέρνηση, κάτι που ήταν και θεωρείται ακόμη στην χώρα μας αυτονόητα ζητούμενο και δεδομένο.
Ένας μόνον οικονομικός δείκτης ο πληθωρισμός, δίνει το μέγεθος των μεταβολών.
Από το 24,2% το 1981 ο πληθωρισμός πέφτει στο 13,1% τον Ιούνιο του 1989 για να εκτιναχθεί ως συμπιεσμένο ελατήριο το 1990 στο 20,4%
Κι ένας άλλος δείκτης έδειξε από τότε, που μπορεί να φθάσει ένα Κράτος για να μην κηρύξει στάση πληρωμών.
Στα Κογκολέζικα...επιτόκια, όπως έλεγαν -τότε- οι οικονομικοί συντάκτες και όχι μόνον.
Τα επιτόκια εσωτερικού (κυρίως έντοκα γραμμάτια) έφθασαν μέχρι 24% για να μπορεί το Κράτος να πληρώσει μισθούς και συντάξεις.
Επειδή είναι γνωστό σε τούτη τη προνομιούχο γωνιά της Ευρώπης, ότι "ενός κακού μύρια έπονται", το καμπανάκι του τελευταίου γύρου στο (πολιτικό) στίβο για τη Κυβέρνηση κτύπησε ΗΔΗ -πολύ πιο νωρίς από τον ορίζοντα του 2027- που ευαγγελίζεται μέχρι τώρα πως θα πάει εξαντλώντας την τετραετία.
Δύο αποφάσεις είναι πλέον στο τραπέζι:
-Ή πρόωρες εκλογές άμα "γυρίσει ανάποδα το μάτι" του ενοχλημένου σφόδρα Κυριάκου Μητσοτάκη με τις δηλώσεις υπουργών του για αυξήσεις και στα Σώματα Ασφαλείας.
-Ή όπως λένε οι νησιώτες "άμα δεν βρέξεις κ@λο δεν τρως ψάρι" (και η Κρήτη νησί είναι) που σημαίνει βάζουμε το κεφάλι κάτω και μαζεύουμε τα λουριά με στοχοπροσήλωση, προβλέποντας -ως όφειλε το Μ.Μ.-και προλαμβάνοντας που είναι πάντα καλύτερο του θεραπεύειν εκ των υστέρων, ιδιαίτερα άμα τα τραύματα...μέχρι τον τελευταίο ανασχηματισμό δεν έχουν κλείσει.
σ.σ. Κανείς στο Μ.Μ. δεν σκέφθηκε το σάλο που θα δημιουργηθεί με αυξήσεις μόνον στους στρατιωτικούς, όσο τεκμηριωμένες και δίκαιες ή αναγκαίες είναι;
Τι κάνουν τα think tank;
Για να μην καταγράψει ο ιστορικός του μέλλοντος το "μαύρο 2025" ή το "μαύρο 2027", όπως το "βρόμικο '89".
George L. Nikolopoulos Journalist, e-mail:
- Δημοσιεύθηκε