Το χρέος μου στο Νίκο Τρυπιά, 59 χρόνια από το θάνατό του

  Ο Νίκος Τρυπιάς

Στην ανάρτησή  μου με τίτλο Στο κατώφλι της “Ελευθερίας” έγραφα πως  βρέθηκα στην εφημερίδα το Φθινόπωρο του 1962, με… πολιτικό μέσον. Τότε ήμουν επικεφαλής της τοπικής οργάνωσης της Φιλελεύθερης Νεολαίας, που είχε δημιουργήσει στην περιοχή μου ο δήμαρχος Ν. Φιλαδέλφειας Νίκος Τρυπιάς, στέλεχος του Κόμματος των Φιλελευθέρων. Και είχα υποσχεθεί ότι για τις συνθήκες του θανάτου του, που έχουν και πολιτικό ενδιαφέρον,  θα γράψω σε επόμενη ανάρτηση (Στο κατώφλι της “Ελευθερίας”)
Ήρθε η ώρα να εκπληρώσω την υπόσχεση, με τη συμπλήρωση, την προσεχή Κυριακή 7 Ιουλίου, 59 χρόνων από το θάνατό του, που τον κάλυψα μάλιστα ρεπορταζιακά  για λογαριασμό της “Ελευθερίας”. Παιχνίδια της τύχης…

Ήταν το καυτό πολιτικά καλοκαίρι του 1965, που η σκευωρία της «Υπόθεσης ΑΣΠΙΔΑ» και οι «Επιστολές του Άνακτα», του νεαρού Κωνσταντίνου, προς το «Γέρο της Δημοκρατίας» Γεώργιο Παπανδρέου είχαν προκαλέσει εμφύλιο στο κυβερνών κόμμα, την Ένωση Κέντρου, απειλώντας το με διάσπαση. Που δεν αποφεύχθηκε και στις 15 Ιουλίου 1965 φτάσαμε στην «Αποστασία».

Πτυχές της ιστορίας αυτής, αλλά και όσων επακολούθησαν, σε επόμενη ανάρτηση.
Το παρόν κείμενο είναι «αφιερωμένο» στο  Νίκο Τρυπιά, που βαθύτατα πολιτικοποιημένος και στρατευμένος στην παράταξη, προσπάθησε να αποτρέψει το «κακό που έβλεπε να ‘ρχεται», όπως έλεγε. Στο πλαίσιο αυτό, με την ευκαιρία των γενεθλίων του, οργάνωσε δείπνο καλώντας μέλη της κυβέρνησης και βουλευτές της ΕΚ, από όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές, αποβλέποντας στη γεφύρωση του χάσματος.  Δεν πρόλαβε να δει την αποτυχία της προσπάθειας.
Περισσότερα στο πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ μου στην “Ελευθερία”, με τίτλο Ο Ν. ΤΡΥΠΙΑΣ ΑΠΕΒΙΩΣΕΝ ΑΙΦΝΙΔΙΩΣ, γραμμένο στη γλώσσα και την ορθογραφία της εποχής, με υπογραφή Δ.Γ.Κ. στο τέλος, αφού από το Στρατό απολύθηκα το Νοέμβριο του ίδιου χρόνου.

Το πρωτοσέλιδο. Σε μεγέθυνση, το θέμα στην 6η στήλη.

Ο Δήμαρχος Νέας Φιλαδελφείας Νικόλαος Τρυπιάς απέθανεν εκ καρδιακής προσβολής την οποίαν υπέστη χθες την νύκτα ενώ υπεδέχετο μέλη της κυβερνήσεως, βουλευτάς της Ενώσεως Κέντρου και άλλους προσκεκλημένους του εις γεύμα εορτασμού των γενεθλίων του, εις κέντρον της Κηφισιάς. Ήτο 63 ετών.
Εις το γεύμα είχαν προσέλθει οι υπουργοί κ.κ. Η. Τσιριμώκος, Ι. Ζίγδης, Α. Παπανδρέου, Σ. Χούτας, Σ. Μπίρης, Ν. Ζορμπάς, Π. Πολυχρονίδης, Α. Κοκκίδης, οι υφυπουργοί Α. Αγγελούσης, Κ. Μαρής και οι βουλευταί Ι. Κουτσοχέρας, Κ. Τσιριμώκος, Γ. Γρηγορίου, Π. Κατσώτας, Τ. Κεφαλληνός, Π. Πετρόπουλος, Ι. Αλευράς, Κ. Χαραλαμπόπουλος, Γ. Τσαπάτρας και Ι. Παπαγεωργίου.
Περί την 10ην νυχτερινήν είχε συμπληρωθεί σχεδόν ο κήπος του κέντρου και ο αμφιτρύων δήμαρχος προσεπάθη να τακτοποιήσει τους υπουργούς εις ένα τραπέζι όταν ησθάνθη αιφνιδίως ζάλην και εστηρίχθη εις την ράχην φίλου του. Μετ’ ολίγον έχανε τας αισθήσεις του και έπιπτε επί του δαπέδου. Απεβίωσε κατά την μεταφοράν του εις το νοσοκομείον Κ.Α.Τ. Κηφισιάς..
Ο θάνατός του δεν έγινε γνωστός παρά με την πρόοδον του γεύματος και εις ωρισμένους μόνον των συνδαιτυμόνων. Μετά την μεταφοράν του ασθενήσαντος δημάρχου, ο γενικός γραμματεύς της Ενώσεως Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής κ. Σπανούδης εδικαιολόγησε την παράτασιν της απουσίας του αμφιτρύωνος με την δήλωσιν ότι «πρόκειται περί ελαφράς αδιαθεσίας» και ότι «το γεύμα μπορεί να συνεχισθή με κέφι».
Όταν αργότερον η είδησις έφθασεν ως ψίθυρος ορισμένοι υπουργοί και βουλευταί εσηκώθησαν και εκδήλως στενοχωρημένοι ανεζήτουν τρόπον να ανακοινώσουν το θλιβερόν γεγονός. Βαθμιαίως επεκράτησε σύγχυσις και το γεύμα ήρχισε να εγκαταλείπεται, όταν τελικώς ο βουλευτής Σάμου κ. Γρηγορίου προσήλθε εις το μικρόφωνο και εν προφανή ταραχή είπε τα ακόλουθα:
«Λόγω του ότι ο αγαπητός μας Δήμαρχος Νίκος Τρυπιάς, ο περίφημος αγωνιστής της Δημοκρατίας, είναι βαρειά άρρωστος, νομίζω ότι πρέπει να διαλυθούμε, διότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε το γλέντι ενώ υποφέρει στο κρεβάτι του πόνου».

 0 Δήμαρχος μεταφέρεται εις το ΚΑΤ.

Το γεύμα εγκαταλείφθη και εν συνεχεία ωρισμένοι των υπουργών και βουλευταί κατηυθύνοντο εις το νοσοκομείον, δια να εύρουν πλέον τον Δήμαρχον νεκρόν. Μετ’ ολίγον, αργά επίσης, κατεφθανεν εκεί και ο υφηγητής της Καρδιολογίας κ. Καρούσος.
Ο νεκρός θα μεταφερθεί σήμερον την πρωίαν εις το ιερόν ναόν Κοιμήσεως της Θεοτόκου, της Ν. Φιλαδελφείας και να κηδευθεί εις τας 6 το απόγευμα, εις το νεκροταφείον του προαστίου.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Με τον θάνατον του Νικολάου Τρυπιά ο λαός της Νέας Φιλαδελφείας απώλεσε τον μόνιμο αιρετό δημοτικό του άρχοντα και η δημοκρατική παράταξις ένα από τα γραφικώτερα, αγωνιστικώτερα και δημοφιλέστερα στοιχεία της. Το βροντώδες γέλιο του, η απατηλά αγριωπή φυσιογνωμία με τα δασειά φρύδια, η πλατειά χειρονομία με το κτύπημα της ράχης, η εκρηκτική εγκαρδιότητά του, θα λείψουν από όσοι τον γνώρισαν και τον αγαπούσαν – και ήταν πολλοί.
Κρεοπώλης στο επάγγελμα, Μικρασιάτης πρόσφυγας, όπως η πλειονότητα των κατοίκων της Ν. Φιλαδελφείας, ο Νικόλαος Τρυπιάς ήτο συνεπής, ενθουσιώδης και μαχητικός αγωνιστής της Δημοκρατίας. Εγεννήθη εις τα Βρύουλα της Μικράς Ασίας, την 7ην Ιουλίου 1902 προ 63 ετών. Μικρός ήταν ακόμη όταν οι Τούρκοι σκότωσαν τον πατέρα του. Και η βιοπάλη από τα παιδικά του χρόνια, μαζί με την πικρήν εμπειρία της προσφυγιάς εσφυρηλάτησαν αυτό τον τύπο Δημοκράτη – αντιπροσωπευτικό μιας ολοκλήρου εποχής. Φανατικός Βενιζελικός, υπήρξε παρών στην πρώτη γραμμή όλων των αγώνων δια την Δημοκρατίας. Η δικτατορία του Μεταξά τον ετίμησε με εξορίαν. Εις την κατοχήν υπήρξεν αγωνιστής της αντιστάσεως με πλουσίαν δράσην και εις την Αθήνα και εις τα βουνά, με τας δυνάμ εις του Ζέρβα .

Εξελέγη Δήμαρχος Ν. Φιλαδελφείας το 1951. Ο πρώτος δήμαρχος που εξέλεξε το προάστιον μόλις προήχθη εις Δήμον. Και εξελέγετο πάντοτε ακόμη και εις την σκοτεινήν περίοδον της παντοκρατορίας της δεξιάς, θέτων πολιτικό ζήτημα – ως Φιλελεύθερος προ της συστάσεως της Ενώσεως Κέντρου, ως εκπρόσωπός της αργότερα. Εις τας τελευταίας εκλογάς συγκέντρωσε το 86,65 τω ψήφων! Τελευταίως είχεν εκλεγή και πρόεδρος της Ενώσεως Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής.
Ο Νικόλαος Τρυπιάς αφήνει τέσσερα παιδιά – όλους δημιουργημένους επιστήμονας.

«Οι Φιλαδελφειώτες τον καμαρώνουν»
Με την ευκαιρία της δεύτερης συνεχόμενης εκλογής του Ν, Τρυπιά ως δημάρχου στη Ν. Φιλαδέλφεια, ο συμπατριώτης του, καταγόμενος από τα Βουρλά, συγγραφέας Νίκος Ε. Μηλιώρης, έγραψε  στον “Προσφυγικό Κόσμο” της 10ης Απριλίου 1955:

Ο Νίκος Ε. Μηλιώρης συγγραφέας και στρατιωτικός.  Γεννήθηκε το 1896 στα Βουρλά και πέθανε το 1983 στην Αθήνα

“Είναι πράγματι μια ζωηρή μόνη, χαρακτηριστική, φυσιογνωμία του κόσμου των Μικρασιατών προσφύγων, μια μοναδική στο είδος της προσωπικότητα και με αναμφισβήτητη και ευρύτερη ήδη προβολή. Κάποιος μου είπε ότι θυμίζει τον Αλέξη Ζορμπά. Μπορεί, νομίζω κι εγώ, από μια ωρισμένη γενικότητα να παρουσιάζει μερικές αναλογίες με τον σπάνιο ανθρώπινο τύπο του Καζαντζάκη· συγκεκριμένα για τον αδίστακτο ηθικό και φραστικό αυθορμητισμό, την γενναιότητά του, την λαϊκή θυμοσοφία του. Κυρίως συνδυάζει σε μια καταπληκτική σύνθεση και μορφή την παλληκαροσύνη την Βουρλιώτικη – του τόπου που γεννήθηκε – με την ευλύγιστη Αιγαιοπελαγίτικη εξυπνάδα, την Ναξιώτικη του τόπου της προγονικής του καταγωγής. Μια εντυπωσιακά έντονη φυσιογνωμία και ως φυσικός άνθρωπος· χαρακτηριστικά αδρότατα, χρώμα βαθύ μελαχροινό, μάτια μεγάλα διαπεραστικά που τα σκιάζουν πυκνά, τόσο πυκνά σαν του Παλαμά φρύδια, κορμί μέτριο, αλλά στερεό, γεροδεμένο, χειρονομίες πλατειές και ορμητικές. Και κοντά σ’ αυτά, … μια ιδιότυπη φρασεολογία, ένας τελείως δικός του τρόπος συμπεριφοράς με τους άλλους, ενδεικτικός ενός πλούσιου συναισθηματισμού· ίσως το βασικότερο στοιχείο της επιβολής του. Είναι ένας κοινός επαγγελματίας, ένας χασάπης· και βγήκε Δήμαρχος Νέας Φιλαδελφείας κατά την προηγούμενη τετραετία και ξαναβγήκε στις δημοτικές εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου (1954). Οι Φιλαδελφειώτες τον καμαρώνουν και για ό,τι είναι και για ό,τι έκαμνε ως σήμερα γι’ αυτούς. Και δεν έχουν άδικο”.