Του Τάσου Παπαδόπουλου
Ωραίες είναι οι ηγεσίες των μεγάλων χωρών της Ε.Ε. στις μέρες μας. Πουλάνε και αγοράζουν, αδιαφορώντας για τις αρχές και τις αξίες, που διέπουν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα από την ίδρυσή του.
Ήδη Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία προχωρούν σε διμερείς συνεργασίες αγοράς και προμήθειας στρατιωτικού υλικού, με το καθεστώς Ερντογάν, αδιαφορώντας για κράτος δικαίου, ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατικές αρχές.
Ο καγκελάριος της Γερμανίας στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Άγκυρα, αφού αναφέρθηκε στην στρατηγική συνεργασία ανάμεσα στο Βερολίνο και την Άγκυρα, και το πράσινο φως που έδωσε η Γερμανία για την προμήθεια των αεροσκαφών Eurofighter, μίλησε για τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, που δεν πληροί η Τουρκία προκειμένου να ενταχθεί στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Η απάντηση του σουλτάνου της Άγκυρας ήρθε άμεσα, λέγοντας με περισσή υπεροψία, ότι η Ευρώπη οφείλει να αποδεχθεί τα κριτήρια της Άγκυρας και όχι η Τουρκία σε αυτά της Κοπεγχάγης. Για να προσθέσει ο Ερντογάν, ότι την Τουρκία δεν είναι ούτε Ευρώπη ούτε Ασία.
Το μόνο που δεν είπε, αλλά ευθέως το υπονόησε, ήταν ότι η Ευρώπη έχει ανάγκη την Τουρκία και όχι η Τουρκία την Ευρώπη. Και με αυτή την έννοια οφείλουν να υποταχθούν όλοι στις βουλές του ανατολίτη σουλτάνου, που ξέρει καλά την τέχνη του παζαριού και του εκβιασμού.
Ήδη στην Τουρκία τα ΜΜΕ προαναγγέλλουν παράκαμψη του ελληνικού veto, για την είσοδο της Άγκυρας στο πρόγραμμα safe. Η Ισπανία προχώρησε στην αγορά μιας εκατοντάδας αεροσκαφών από την Τουρκία με κόστος 3 δις, η Ιταλία, μέσω της εξαγοράς της Piaggio από την εταιρία του γαμπρού του Ερντογάν, άνοιξε την πίσω πόρτα στην Άγκυρα, προκειμένου να μπει στην ευρωπαϊκή αγορά αμυντικών συστημάτων, ενώ η Γερμανία επείγεται να προμηθευτεί drones made in Turkey και γι αυτό κάνει τις περατζάδες της στο Σαράι.
Προξενητής της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι μια χώρα που εξήλθε πριν λίγο καιρό από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, η Αγγλία. Μέσω της συμμαχίας των προθύμων, την προώθησε στο υπό ανέγερση αμυντικό οικοδόμημα της Ευρώπης.
Το Λονδίνο είναι που θα πουλήσει τα 20 Εurofighter στην Τουρκία, που όπως γράφτηκε, η Άγκυρα θα τα χρυσοπληρώσει. Τι κι αν το Ηνωμένο Βασίλειο είναι εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας, τι κι αν η Τουρκία από το 1974 κατέχει το 37% της Μεγαλονήσου, τι κι αν διατηρεί 40.000 στρατό στο κατεχόμενο ευρωπαϊκό έδαφος.
Στις μέρες μας, όπου έχει γίνει αποδεκτό, ότι υπερισχύει πλέον το δίκαιο του ισχυρού, και όχι αυτό του Διεθνούς Δικαίου, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το κράτος δικαίου αποτελούν ψιλά γράμματα.
Οι Ευρωπαίοι αλλά και οι Άγγλοι δεν λένε κουβέντα για την φυλάκιση του υποψηφίου αντίπαλου του Ερντογάν, του Εκρέμ Ιμάμογλου, ούτε για την φυλάκιση εκατοντάδων ανθρώπων ούτε για την απόλυτα ελεγχόμενη δικαιοσύνη από το Σαράι της Άγκυρας.
Ούτε βεβαίως την συνεργασία της με την Ρωσία στην διάρκεια του τετραετούς πολέμου με την Ουκρανία. Ακόμη την ώρα που αγοράζουν το ακριβό φυσικό αέριο από ΗΠΑ και άλλους τρίτους, η Άγκυρα σε αγαστή συνεργασία με την Μόσχα έχει εξασφαλίσει αθρόες ροές φυσικού αερίου σε προνομιακές τιμές.
Αν προσθέσει κανείς και τους ρωσικούς πυραύλους S-400, που προκάλεσαν και την ρήξη στην πρώτη προεδρία Τραμπ, καθώς και το πυρηνικό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, που κατασκευάζει στο Ακουγιού ο Πούτιν, εύκολα διαπιστώνεται τι είδους στρατηγικός εταίρος μπορεί να είναι η Τουρκία, μέσω των διμερών συμφωνιών, που προωθούν κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, ή και με το σύνολο της Ε.Ε., που διακαώς επιθυμούν οι μεγάλοι των Βρυξελλών.
Στο παιχνίδι αυτό των συμφερόντων ενός εκάστου, αν προσθέσουμε και την στήριξη της Χαμάς, καθώς και την συμμετοχή σε συνόδους των BRIKS, μέσω των οποίων ο Πούτιν επιχείρησε να βγει από την διεθνή απομόνωση, τότε θα καταλάβει κανείς τι τι σημαίνουν τα λεγόμενα του σουλτάνου της Άγκυρας, όταν λέει ότι θα είμαι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.
Εξάλλου αυτά που λέει και πράττει ο Ερντογάν δεν είναι νέα, είναι διαχρονική πολιτική του ανατολίτη γείτονα μας. Τα ίδια έκανε ως επιτήδειος ουδέτερος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ώρα που είχε κάνει συμφωνία κάτω από το τραπέζι με το τρίτο Ράιχ.
Και με την πονηριά που διακρίνει τους απογόνους των Οθωμανών υποκριτικά κήρυξαν τον πόλεμο στον Χίτλερ το 1944, την ώρα που κατέρρεε το Βερολίνο και οι συμμαχικές δυνάμεις ήταν καθ' οδόν προς την γερμανική πρωτεύουσα.
Οι Ευρωπαίοι προκειμένου να αντιμετωπίσουν έναν αυταρχικό ηγέτη με επεκτατικές βλέψεις, προσεγγίζουν έναν άλλο αντίστοιχες θέσεις και απόψεις. Πρόκειται για ένα οξύμωρο και σχιζοφρενικό σχήμα.
Μήπως άραγε τα κριτήρια της Άγκυρας, στα οποία οφείλουν να υποταχθούν οι Ευρωπαίοι που επικαλείται ο Σουλτάνος Ερντογάν, περιλαμβάνεται η μαντίλα που φοράει η διερμηνέας του και επιδεικτικά την εμφανίζει σε κάθε συνάντησή του με δυτικούς ηγέτες, ή η απαγόρευση του χοιρινού στην διατροφή των Ευρωπαίων;
Για να μην φτάσουμε και στα άκρα πιθανών απαιτήσεων του να κατέβουν οι σταυροί από τους δημόσιους χώρους στις χώρες της Ε.Ε.. Μήπως άραγε ο Ερντογάν συμμετέχει ως Δούρειος ίππος στην ισλαμοποίηση της Ευρώπης; Γιατί εδώ ισχύει το ρηθέν ‘φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας’…