Του Τάσου Παπαδόπουλου

Με τις πολεμικές επιχειρήσεις αντί να μειώνονται να διευρύνονται αγγίζοντας τα όρια μιας ευρύτερης σύρραξης, η πολιτική σκηνή στην  Ελλάδα, που ζει και βιώνει τον μικρόκοσμό της, περί άλλα τυρβάζει. Οι Ρώσοι από την μια κτυπούν την δυτική Ουκρανία, ενώ οι Ισραηλινοί όπως είχαν προαναγγείλει, επιτέθηκαν με 200 αεροπλάνα  στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν και στην καρδιά της Τεχεράνης.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Η σκακιέρα της Μέσης Ανατολής εδώ και δεκαετίες είναι ένα θέατρο πολεμικών χτυπημάτων, ένα πεδίο βαμμένο στο αίμα αθώων ανθρώπων, ενας ανηλεής πόλεμος μέχρι τελικής εξόντωσης και συνεπώς τελικής επικράτησης.

Μετά τον Σάχη, η διαδοχή στην ανώτατη εξουσία των Αγιατολάχ, έχει εμπεδωθεί στη παγκόσμια συνείδηση, ως η μάχη μέχρι εσχάτων, όχι μόνον για την επικυριαρχία στη πολύπαθη αυτή περιοχή, αλλά και στην αποτροπή του κινδύνου και της απειλής για πυρηνικό όλεθρο στο πλανήτη από το καθεστώς του Ιράν.

Μόνον που, όπως σχολιάζουν έγκυροι παρατηρητές, το Ιράν και ο ανώτατος ηγέτης Αγιατολάχ Αλί Χαμενεϊ, (Σαχ από το Σάχης) φαίνεται να έχει μείνει μόνος στρυμωγμένος και απειλούμενος -προσωπικά-  στη γωνία της σκακιέρας με το Ισραήλ πρωτίστως και της Δύσης συνεπικουρούσης σε ένα ΣΑΧ  (στα Περσικά شاه ) ΜΑΤ, τουτέστιν “Ο Βασιλιάς είναι αβοήθητος” [σ.σ. όχι όμως ακόμη νεκρός].

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Το ότι στον Εθνικό Κήπο, κακείθεν του Μεγάρου Μαξίμου και του Προεδρικού Μεγάρου, οι διαβάτες ακούνε τα τιτιβίσματα από πουλάκια που παρεπιδημούν στα πέριξ...είναι αλήθεια. Αλήθεια είναι πως ο περαστικός που σταματά να ξαποστάσει στο γνωστό καφενεδάκι του Κήπου επι της Ηρώδου Αττικού, όλο και κάποιες κουβέντες μπορεί να πιάσουν οι κεραίες του.

Επίσης αλήθεια είναι για να υπάρχει ένα Κόμμα χρειάζονται τρία δεδομένα: Αρχείο, Ταμείο και Αρχηγός(ΑΤΑ). Ακριβώς αυτό που ακούστηκε πρόσφατά σε "μυστικό δείπνο" στο σπίτι της Λούκας Κατσέλη και όπως είχε διατυπωθεί από τον Αντ. Λιβάνη, στενό συνεργάτη του Α. Παπανδρέου.

Της Μαρίας Δεδούση*

 Θα μου επιτρέψετε κατά παραβίαση του κανόνα που λέει «δεν μιλάμε για τους εαυτούς μας», να σας μιλήσω για τους εαυτούς μας, εμάς, τους ανθρώπους που φροντίζουν για την ενημέρωσή σας, τους δημοσιογράφους. Τους Έλληνες δημοσιογράφους, συγκεκριμένα. Στις 5 Ιουνίου απεργούσαμε. Θα πείτε τώρα, ώχου, δεν μας παρατάς με τα δικά σας, έχουμε τα δικά μας. Σωστό. Μόνο που «τα δικά μας» αφορούν και τα δικά σας άμεσα. Και ανάποδα. Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι ακόμη και για εμάς, που είμαστε επαγγελματίες και πολύ έμπειροι, η επισήμανση των fake news και ο διαχωρισμός τους από την πραγματικότητα έχουν καταντήσει πολύ δύσκολα. Βομβαρδιζόμαστε, εξίσου με εσάς, από χιλιάδες ψέματα, πολλά πιο αληθοφανή και από την ίδια την αλήθεια, από εικόνες, βίντεο και «ειδήσεις» που φτιάχνονται από την Τεχνητή Νοημοσύνη, από κάθε είδους «αφηγήματα», περίτεχνα πλασαρισμένα. Είναι πονηροί κι επικίνδυνοι οι καιροί. Από πού να πιαστείς; 

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Την εποχή που αλλάζει ριζικά η μορφή του πολέμου, με τα drones να παίζουν στις μέρες μας πρωταγωνιστικό ρόλο, κάποιοι στη χώρα μας εξακολουθούν να μάχονται με σφεντόνες. Από τη μια οι πραγματικοί πόλεμοι αναδεικνύουν τα νέα οπλικά συστήματα, που η Ελλάδα πριν από δύο και πλέον δεκαετίες τα είχε στα πόδια της και τα κλώτσησε, κι από την άλλη οι μάχες στο εσωτερικό μέτωπο, που περί άλλα τυρβάζουν. Μπορεί λίγοι να το γνωρίζουν, όμως είναι γεγονός ότι τα drones ως πτητικό μέσο υψηλής αξίας το πρωτοπαρουσίασαν Έλληνες ερευνητές. Τότε η Ελλάδα το έβαλε στα αζήτητα, με αποτέλεσμα άλλοι,  και στην προκειμένη περίπτωση οι εξ ανατολών γείτονές μας, να προβλέψουν την αξία του και σήμερα να την έχουν προάγει σε μια σημαντική πολεμική μηχανή.

Του Αντώνη Βόμβα*

Στη διάσκεψη του Μονάχου τον περασμένο Φεβρουάριο ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, κ. Βανς, υποστήριξε ότι η ελευθερία του λόγου βρίσκεται σε υποχώρηση στην Ευρώπη. Επικαλέστηκε συγκεκριμένα παραδείγματα: την ακύρωση από το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας του πρώτου γύρου των εκλογών για την ανάδειξη προέδρου, τις αστυνομικές έρευνες στη Γερμανία κατά προσώπων για αναρτήσεις λόγου μίσους και βίας κατά γυναικών στο διαδίκτυο, την καταδίκη από σουηδικό ποινικό δικαστήριο ενός προσώπου για προσβολή της μουσουλμανικής κοινότητας, μεταξύ άλλων, με το κάψιμο του Κορανίου, την καταδίκη από αγγλικό ποινικό δικαστήριο ενός προσώπου για παραβίαση του νόμου περί απαγόρευσης διαμαρτυριών εντός της «προστατευόμενης ζώνης» γύρω από μια «κλινική άμβλωσης», τη διανομή ενημερωτικών επιστολών για το περιεχόμενο νομοθετικών περιορισμών από την τοπική κυβέρνηση της Σκοτίας σε πολίτες που διαμένουν σε τέτοιες «προστατευόμενες ζώνες».

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Στην πορεία του ιστορικού χρόνου, πολλοί λαοί και έθνη, που ανέπτυξαν αξιοσημείωτο πολιτισμό, εξαφανίστηκαν υποκύπτοντας σε ποικιλόμορφους κατακτητές. Η μακραίωνη πορεία του ελληνισμού έχει για κύριο χαρακτηριστικό  την γλώσσα, που έρχεται από το μακρινό παρελθόν και φτάνει στις μέρες μας. Όμως αυτή την κρίσιμη περίοδο της παγκόσμιας ανισορροπίας, όπου αρχές και αξίες καταπατούνται, ή ρίχνονται στον κάλαθο των αχρήστων, η επιβίωση ενός μακραίωνου έθνους, όπως είναι το ελληνικό, τίθεται υπό αμφισβήτηση.

Της  Ελένης Σπανοπούλου

Αυτό που θέλω να καταγράψω είναι η βαριά περιρρέουσα ατμόσφαιρα σε ένα ζωτικό κομμάτι των ΗΠΑ , όπως η Πολιτεία της Νέας Υόρκης. Όμως υπάρχει ακόμη μια Αμερική που σέβεται τον εαυτό της.

«Σωπαίνουμε όταν τα παιδιά κοιμούνται. Όχι όταν τα σκοτώνουν. Είναι χρέος μας να μιλήσουμε!» Μια Μάνα, που έχασε την κόρη της στην τραγωδία των Τεμπών, μιλά για τα νεκρά παιδιά στη Γάζα. Μόλις τελείωσα με μια γρήγορη ματιά την ανασκόπηση των ειδήσεων από την πατρίδα και είδα την ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού στα κοινωνικά δίκτυα.

Σκληρό Κυριακάτικο ξύπνημα για μένα στην Νέα Υόρκη. Κι όχι μόνο γιατί η επίκληση μια μάνας για την σκληρή πραγματικότητα στην Παλαιστίνη συγκλονίζει. Είναι σκληρό, γιατί μου υπενθυμίζει ότι βρίσκομαι στις ΗΠΑ, τη χώρα, που υποσχέθηκε να δώσει τέλος στη βαρβαρότητα του πολέμου, ανάμεσα σε Ισραήλ και Παλαιστίνη. Κι ακόμα περιμένει…

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν από την ΡΑΑΕΥ, επιβεβαίωσαν πλήρως δύο προηγούμενες αναφορές μας για τα "μπλέ, πράσινα, κίτρινα" κλπ τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος και τις έξυπνες επιλογές

Το μέσο όφελος όσων επέλεξαν τα μπλε σταθερά τιμολόγια από την αρχή του χρόνου, οφελήθηκαν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 200€.

Αν ο Νομπελίστας ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης μας έδωσε το "Θεέ μου, πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε", η παράφραση για τα νοικοκυριά είναι "πάροχοι ευτυχώς που προσφέρατε το μπλε σταθερό τιμολόγιο, για να μην  ξεπαραδιαζόμαστε κάθε μήνα".

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Οι business πάνω απ’ όλα. Κατά τα άλλα οι περίφημες αξίες για κράτος δικαίου, ελευθερίες και δημοκρατικές αρχές, πάνε περίπατο. Αυτή την παρελκυστική πολιτική ασκούν οι Βρυξέλλες καθ υπόδειξη των μεγάλων, Γερμανίας, Ιταλίας και Ισπανίας. Επιδιώκοντας να παρακάμψουν ένα πιθανό veto της Ελλάδας για την προμήθεια αμυντικών συστημάτων από την Τουρκία, επιδιώκουν να περάσουν από το παράθυρο την ένταξη της Άγκυρας στο πρόγραμμα των 150 δισ. αρχικά και των 650 δισ. στο άμεσο μέλλον.

Του Αλέξανδρου Σπ. Αυλωνίτη*

Πριν από 45 χρόνια, τον Μάιο του 1980, φοιτητής ακόμα της Νομικής, ήλθα για πρώτη φορά σε επαφή με τον φανταστικό κόσμο και τον “κοφτερό” λόγο του Χόρχε Λουϊς Μπόρχες. Δεν μπορούσα τότε να φανταστώ ότι ακριβώς 4 χρόνια αργότερα, τον Μάιο του 1984, με την δημοσιογραφική πλέον ιδιότητα, θα είχα την τύχη να συναντήσω τον μεγάλο αυτόν διανοούμενο Αργεντινό συγγραφέα, όταν ήλθε στην χώρα μας για να τιμηθεί από το Πανεπιστήμιο Κρήτης ως επίτιμος Διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής στο Ρέθυμνο.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Πριν εξήντα χρόνια μαθητής του Γυμνασίου άκουγα κάθε βράδυ στις 12 από το τεράστιο ξύλινο οικογενειακό ραδιόφωνο το αναλυτικό δελτίο ειδήσεων, όπου τα κόμματα της εποχής έβγαζαν  ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων, που κάθε μια από αυτές απαντούσε στο αντίπαλο κόμμα.

Ήταν τόσες πολλές οι δηλώσεις και οι απαντήσεις που ακολουθούσαν, που στο τέλος με έπαιρνε ο ύπνος. Τελειώνοντας το δελτίο ειδήσεων έκλεινε το ΕΙΡ και τότε  ακολουθούσε έως τις έξι το πρωί ένας μακρόσυρτος ιδιαίτερα ενοχλητικός ήχος.

Του Γιώργου Ν. Καραμανλή*

Η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα ιδιότυπο εργασιακό παράδοξο: ενώ η ανεργία παραμένει σταθερά υψηλή, σε επίπεδο νέων, περισσότερες από 200.000 θέσεις εργασίας δεν μπορούν να καλυφθούν. Και όχι, δεν είναι επειδή «οι νέοι δεν θέλουν να δουλέψουν» όπως συνηθίζει να λέει ο θείος στο οικογενειακό τραπέζι. Είναι επειδή το σύστημα, συνολικά, φροντίζει ώστε να μην μπορούν. Η τελευταία μελέτη της Endeavor Greece φέρνει στο φως το μέγεθος του προβλήματος: 7 στις 10 κενές θέσεις ανήκουν σε τεχνικά επαγγέλματα ή ρόλους που απαιτούν εξειδίκευση.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Πολλά λέγονται για την "αυτόματη" άνοδο των τιμών υγρών καυσίμων στα πρατήρια, μόλις "τσιμπήσει" το πετρέλαιο στις διεθνείς αγορές. Κι άλλα τόσα, όταν καθυστερούν να εμφανιστούν οι μειώσεις των τιμών στις αντλίες καυσίμων, με τη πτώση του "μπρεντ" όπως ακούτε και βλέπετε στις τηλεοράσεις·

αρκετές φορές από ΟΧΙ απόλυτα κατατοπισμένοι δημοσιογράφους, από τη κατηγορία του μη εξειδικευμένου οικονομικού ρεπορτάζ.

Σημειώστε λοιπόν τι ισχύει για τις λιανικές τιμές και πως διαμορφώνονται:

Του Αρχιάτρου του ΕΔΟΕΑΠ Εμμανουήλ Ανδρεάδη

Ο δημοσιογραφικός κόσμος στην Ελλάδα σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με ποικίλους κινδύνους που σχετίζονται τόσο με τις συνθήκες εργασίας τους όσο και με τον τρόπο ζωής τους και οδηγούν σε επιβάρυνση ης σωματικής και της ψυχικής τους υγείας. Είναι γνωστό από τη διεθνή βιβλιογραφία ότι άτομα που θα πρέπει να πραγματοποιήσουν την εργασία τους μέσα σε περιορισμένα χρονικά όρια και κάτω από συνθήκες άγχους και stress, εμφανίζουν συχνότερα ισχαιμικές καρδιαγγειακές εκδηλώσεις, στηθάγχη, έμφραγμα μυοκαρδίου και αρρυθμίες συγκρινόμενα με άτομα που δεν υπόκεινται σε τέτοιου είδους περιορισμούς.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Όταν το 1989 κατέρρευσε ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός, σε Σοβιετική Ένωση και Ανατολική Ευρώπη, κάποιοι δεν είδαν τα προβλήματα, που παρουσίαζε το δυτικό σύστημα διακυβέρνησης· αυτό της αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης μέσω των Κοινοβουλίων. Θεώρησαν ότι οδεύουμε σε έναν κόσμο χωρίς τις αντιπαραθέσεις των δύο κόσμων του παρελθόντος και άφησαν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες να πορεύονται με τις συνταγές του παρελθόντος, χωρίς να διαβλέπουν τα σημάδια κόπωσης, αλλά και στρέβλωσης από αδίστακτους λαϊκιστές και κάθε λογής πολιτικούς τυχοδιώκτες.

Γιάννης Κυριακόπουλος

Από το https://i-kyr.gr 

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Μιλώντας με συνάδελφο, συνονόματο, ο οποίος ζει και βιοπορίζεται πλέον στις ΗΠΑ, για τις αμοιβαίες ευχές επι τη ονομαστική μας εορτή, συνέβησαν τα εξής απίθανα...

Του Αντώνη Σκαμνάκη, Καθηγητή ΑΠΘ

Τα περιβαλλοντικά ζητήματα έχουν αναχθεί σε κυρίαρχα εφόσον αυτά έχουν εισέλθει δυναμικά στη δημόσια θεματολογία και απασχολούν πλέον συστηματικά την κοινωνία, την οικονομία και την πολιτική. Θέματα όπως η κλιματική αλλαγή και η ατμοσφαιρική ρύπανση, η βιοποικιλότητα και η προστασία του χερσαίου και υδάτινου περιβάλλοντος, η αειφόρος ανάπτυξη  και η χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας είναι μερικά από τα ζητήματα που οι πολίτες αντιμετωπίζουν καθημερινά είτε ως παρατηρητές είτε ως ενεργά υποκείμενα.

Του Δημήτρη Μανιάτη*

Η περιβαλλοντική συνείδηση ενός δημοσιογράφου αναφέρεται στην ευαισθησία και την υπευθυνότητα που έχει απέναντι στα περιβαλλοντικά ζητήματα κατά την άσκηση του επαγγέλματός του. Αυτό περιλαμβάνει την ικανότητά του να: Αντιλαμβάνεται και κατανοεί τα περιβαλλοντικά προβλήματα: Να είναι ενημερωμένος για θέματα όπως η κλιματική αλλαγή, η ρύπανση, η βιοποικιλότητα, η αποψίλωση των δασών και άλλες οικολογικές προκλήσεις. Ενημερώνει και ευαισθητοποιεί το κοινό: Μέσω της δημοσιογραφικής του δουλειάς, να προάγει τη γνώση γύρω από τα περιβαλλοντικά προβλήματα και τις λύσεις που υπάρχουν.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Από το «Πούτιν σταμάτα», μέχρι το «Ζελένσκι παραδώσου», είναι για τον Τραμπ ένα τσιγάρο δρόμος. Και βεβαίως ο Τσάρος της Μόσχας απάντησε με φονικά drones πάνω από το Κίεβο, που σκόρπισαν τον θάνατο ακόμη και σε μικρά παιδιά. Ο Ζελένσκι από την πλευρά του αρνείται για την ώρα την παράδοση άνευ όρων, που πρακτικά σημαίνει ότι δεν δέχεται να νομιμοποιήσει την παράδοση του 20% της ουκρανικής γης, στους Ρώσους.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Πρωτίστως να διευκρινισθεί πως ο τίτλος δεν έχει κανένα πολιτικό υπονοούμενο... Πρόκειται για τα χρωματιστά τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, που καθιέρωσε ο τότε υπουργός Θ. Σκυλακάκης, ο οποίος δεν είναι μέλος πλέον του Υ.Σ. Έγχρωμα τιμολόγια για τα οποία σας έχουμε ενημερώσει με προηγούμενη ΑΠΟΨΗ (στις  18/2/2025 με τίτλο:  ΑΣΠΡΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΚΙΤΡΙΝΑ ΜΠΛΕ τιμολόγια ρεύματος) Ο τίτλος, λοιπόν, δείχνει τη μαζική φυγή των νοικοκυραίων, από το "πράσινο" περισσότερο αλλά και το "κίτρινο" τιμολόγιο λιγότερο, για το "μπλε".

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Στις 23 Απριλίου του 2010, ο εορτάζων Γ.Α.Π. -ανήμερα του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου- έβαζε τη χώρα στα μνημόνια, από το Καστελλόριζο (το Κάστρο στους πρόποδες=ρίζες του βουνού). Είχε προηγουμένως κερδίσει τις εκλογές, με το γνωστό "λεφτά υπάρχουν" , για το οποίο έχουν δοθεί πολλές ερμηνείες. Η μητρότητα όμως -κι όχι η πατρότητα- ανήκει όπως λένε στο οικονομικό ρεπορτάζ, σε γυναίκα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, με μια τεκμηρίωση που δεν έχει επεξηγηθεί αρκούντως. 

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Κίνηση ματ, απέναντι στην αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, έκανε εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας η κυβέρνηση, υπό την πίεση και της Ε.Ε., που ζητούσε επίμονα από την Αθήνα, να υποβάλει στις Βρυξέλλες έως τις 27 Απριλίου τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Χάρτη της χώρας. Σε αυτόν αποτυπώνεται η μεγίστη δυνατότητα των θαλασσίων ελληνικών ζωνών, που ταυτίζεται με τον χάρτη της Σεβίλλης, που ετοιμάστηκε για λογαριασμό της Ε.Ε. το 2020. Έκτοτε η Τουρκία με επανειλημμένες διακηρύξεις και απειλές, απαιτούσε από την Ελλάδα να αποκηρύξει τον χάρτη αυτό και το περιεχόμενό του.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Ο σοφός γέρων Νέστωρ, που σίγουρα ξέρει πολλά περισσότερα, στην τελευταία -τακτική μηνιαίως- επικοινωνία μας, εξομολογήθηκε (όχι ότι θα πάει ενόψει Πάσχα να "κοινωνήσει"):

-Έβλεπα προ ήμερών στο MEGA τη δημοσκόπηση της METRON ANALYSIS, είπε στους "μαθητές του", ενώ από τη κουζίνα στο τρανζιστοράκι ακουγόταν το λυπητερό ερωτικό τραγούδι και ο στίχος "Αν ειν' η μοίρα μου σκαταμένη δε φταίει ο κόσμος ούτε και εσύ. Ότι αγαπάω εγώ πεθαίνει και ξαναρχίζω απ' την αρχή"...

Του Κώστα Παπαϊωάννου*

Ο αξέχαστος Τάσος Δήμου γεννήθηκε το 1924 στο Επταχώριο Καστοριάς, πρωτοδούλεψε ως δημοσιογράφος σε αντιστασιακά φύλλα της Κατοχής, το 1946 στον Ριζοσπάστη και από το 1952 στην Αυγή, στο εργατικό ρεπορτάζ, όπου έγινε ο κορυφαίος. Η χούντα τον βρήκε γραμματέα της Ενώσεως Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου (ΕΣΑΤ) που είχε ιδρυθεί το 1935 και αριθμούσε 450 μέλη (το σύνολο των συντακτών των περιοδικών και μέρος των συντακτών των εφημερίδων: κάποιους που δεν έγραφε η ΕΣΗΕΑ λόγω «αριστερών  φρονημάτων» και κάποιους που δεν ήθελαν να γραφτούν εκεί). Η χούντα τον βρήκε επίσης και γραμματέα της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Τύπου Ελλάδος, (που ήταν προσωπικό δημιούργημά του),  με συμμετοχή δημοσιογράφων (πλην ΕΣΗΕΑ), τυπογράφων και υπαλλήλων· παραλίγο όμως να τον βρει… στη φυλακή!

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Με την ψηφοφορία και τις αποχωρήσεις, εν μέσω χαρακτηρισμών από πολιτικούς αρχηγούς, που παριστάνουν τους εισαγγελείς και τους δικαστές, που δεν περιποιούν τιμή στο ελληνικό κοινοβούλιο, έκλεισε η κοινοβουλευτική διαδικασία παραπομπής του Χ. Τριαντόπουλου στους φυσικούς δικαστές.

της Τάνιας Χριστοδουλίδου*

Σε μια εποχή όπου οι ψηφιακές οθόνες κυριαρχούν στην καθημερινότητα των παιδιών, η αγάπη για το διάβασμα -η φιλαναγνωσία-, αποτελεί όχι μόνο μια ωφέλιμη συνήθεια αλλά και έναν κρίσιμο παράγοντα για την πνευματική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη. Η καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας δεν είναι απλώς μια παιδαγωγική προτεραιότητα, αλλά και μια βαθιά ανθρώπινη ανάγκη, καθώς το βιβλίο μπορεί να αποτελέσει πυξίδα σε κάθε στάδιο της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Τι όμως μας προσφέρει;

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα λέει ο κυρίαρχος Λαός. Και ισχύει ακόμη και για Πρωθυπουργικά γραφεία. Στην αναμπουμπούλα, εκείνο που παρατήρησαν -αντικειμενικοί και έξω από το χορό- παρατηρητές, ήταν πως σιωπηρά, όπως άλλωστε ταιριάζει στο ύφος και τις πρακτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη, πέρασαν -σχετικά στα ψιλά- οι αλλαγές στους συνεργάτες του  Πρωθυπουργικού γραφείου. Ο λόγος;

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Τα προηγούμενα εικοσιτετράωρα πραγματοποιήθηκε η πιο ακριβή χειρουργική επέμβαση. Κόστισε το αστρονομικό ποσό των δύο τρις δολαρίων. Ο …επιτυχημένος χειρουργός, δεν ήταν άλλος από το Ντόναλντ Τραμπ, που φορολόγησε άγρια με μια ταχυδακτυλουργική μέθοδο 185  χώρες του πλανήτη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, ότι ο νέος σερίφης του Λευκού Οίκου εξαίρεσε τρεις χώρες από το μεγάλο χαράτσι, που επέβαλε σε ολόκληρο τον κόσμο. Κι αυτές είναι η Ρωσία, η Λευκορωσία και η Β. Κορέα. Τυχαίο; Μάλλον όχι, μιας και η γεωπολιτική στροφή του ανωτάτου άρχοντα της Ουάσιγκτον επιβάλλει άλλη αντιμετώπιση, προς τις μέχρι τώρα εχθρικές χώρες προς τη Δύση.

του Πάνου Τριγάζη

Ένα τέταρτο του αιώνα μετά την ίδρυσή του, ο Σύνδεσμος Μπάιρον  για τον Φιλελληνισμό και  Πολιτισμό, κίνημα ενεργών πολιτών με έδρα τον δήμο Βύρωνα, μέλη όμως σε όλη την Ελλάδα και εκτός συνόρων, τιμά τον ιδρυτικό του πρόεδρο Θόδωρο Καρζή, δημοσιογράφο και πολυγραφότατο συγγραφέα.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Μπορεί νηστικό αρκούδι να μην χορεύει, αλλά στη φυλή μας, όταν του Νεοέλληνα το  άντερο λιγδώσει, το στομάχι ξεκολλάει από τη πλάτη, τότε αρχίζει να σκέπτεται περίεργα, μπορεί και απερίσκεπτα...

Οι απολιτίκ νέοι, με το κινητό στο χέρι των 1.000 + ευρώ δεν έχουν ζήσει "τα χρόνια της... Επαγγελίας" 1981-1989 του πράσινου Ήλιου.

Δεν είχαν γεννηθεί καν οι σημερινοί 35αρηδες.

Και καλό είναι να ρωτήσουν τους γονείς τους και να διαβάσουν τι έγινε το "βρώμικο '89".

Γιατί;;;

Για να μην ξαναζήσει η χώρα, αυτό που για άλλες Δυτικοευρωπαϊκές Δημοκρατίες ήταν και παραμένει φυσιολογικό. 

Του Κώστα Πάντζιου

Πολλά λέγονται, καιρό τώρα, για το πόσο ρευστό είναι το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα και για το πώς θα παύσει να είναι ρευστό και να σταθεροποιηθεί. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν είναι ρευστό –κάθε άλλο– το πολιτικό μας σκηνικό. Ρευστό είναι το κομματικό μας σκηνικό. Μάλιστα δε, πιστεύουμε ότι από πλευράς πολιτικών συσχετισμών και απαιτήσεων της λαϊκής βάσης, πιο στέρεο σκηνικό από αυτό που υπάρχει στη χώρα μας, δεν γίνεται.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου *

Το "Τσοβόλα δώσ’τα όλα" μια φορά ελέχθη και μάλλον ανεπιτυχώς. Ανεπιτυχώς, γιατί οι παλαιότεροι θυμούνται πως με Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου για δεύτερη τετραετία η φράση δεν έπεισε τους ψηφοφόρους και τον Δημήτρη Τσοβόλα, διαδέχθηκε ο Αντώνης Σαμαράς στο υπουργείο Οικονομικών, επι Κυβερνήσεως Τζ. Τζαννετάκη. Η δίψα... τότε για αυξήσεις ήταν μετά από τη περίοδο λιτότητας με υπουργό τον Κ. Σημίτη, ο οποίος παραιτήθηκε μάλιστα το 1988, για να γίνει "Τσάρος" ο Δ. Τσοβόλας.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Με ένα απέραντο οικόπεδο μοιάζει το Ουκρανικό έδαφος, που το χρησιμοποιούν τρελοί πολιτικοί, επιδιώκοντας να κατακτήσουν εδάφη και να εκμεταλλευτούν κάθε τι που υπάρχει σε αυτή την πολύπαθη γη. Ο Πούτιν έχει ήδη καταλάβει στα τρία χρόνια που διαρκεί ο πόλεμος, το 20% της Ουκρανίας, ενώ ο Τραμπ διεκδικεί να κατοχυρώσει την εκμετάλλευση όχι μόνο των σπάνιων γαιών, αλλά και τους κάθε μορφής ενεργειακούς πόρους. Από τους υδρογονάνθρακες και το φυσικό αέριο μέχρι τις κάθε λογής υποδομές. Κι όπως υποστήριξε ο Ζελένσκι, καθημερινά προσθέτει στο καλάθι και νέες απαιτήσεις.

Του Θέμη Μπερεδήμα *

Η κρίση στον Τύπο, θα μπορούσε να παραφραστεί με το ίδιο περίπου νόημα και ως η «χρήση» του Τύπου. Μήπως ζούμε μια κρίση, μία «χρήση» που αντανακλά στην αρχή, ότι το πώς αντιμετωπίζεται ο Τύπος είναι καθαρά και μόνο ζήτημα Δημοκρατίας; Ποιος τον χρησιμοποιεί λοιπόν σήμερα, με ποιόν τρόπο και για ποιόν σκοπό;
Ο χάρτης του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου έχει τροποποιηθεί τα τελευταία χρόνια με σαρωτικές μεταβιβάσεις. Δεν υπάρχει κανένας παραδοσιακός ιδιοκτήτης πλέον. Οι ιδιοκτήτες των αθηναϊκών μέσων πανελλαδικής κυκλοφορίας και εμβέλειας είναι ολιγάρχες, επιχειρηματίες που έχουν μετατρέψει τον χώρο των ΜΜΕ σε «βιομηχανικό γήπεδο».

Της Αγγελικής Γυπάκη*

Ένας σπουδαίος δάσκαλος της Ελληνικής γλώσσας, βαθύς γνώστης της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ο ερευνητής που μετέφρασε τουλάχιστον τέσσερις φορές την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ο Κώστας Δούκας, ταξίδεψε σήμερα στα Ηλύσια Πεδία για να συναντήσει τον αγαπημένο του ήρωα, τον Όμηρο-Οδυσσέα και τις “ενάρετες ψυχές στους παραδεισένιους κήπους της αρχαιότητας”. Ο πολυτιμότερος των αρθρογράφων του ecozen.gr που  κόσμησε τον ιστότοπο μας απο τη “γέννησή” του (2013) με τουλάχιστον 200 άρθρα του, ο Κώστας Δούκας, έφυγε από κοντά μας με την ίδια αξιοπρέπεια που χαρακτήρισε ολόκληρο το βίο του, αφήνοντας δυσαναπλήρωτο κενό στη ομηρική γραμματεία, τα ελληνικά γράμματα, την οικογένεια του και τους φίλους του.

Γιαννης Κυριακόπουλος

Του Νίκου Σηφάκη

Όσα αφορούν στην περιβόητη ανεξαρτησία της ελληνικής Δικαιοσύνης μπορεί το τελευταίο διάστημα να έχουν καταντήσει (διότι περί κατάντιας πρόκειται) χοντροκομμένο… καλαμπούρι· ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πρόκειται για ένα τεράστιο ζήτημα, το οποίο έχει να κάνει με τις θεμελιώδεις αξίες του δημοκρατικού πολιτεύματος που καυχόμαστε ότι διαθέτουμε.
Επειδή ο σεβασμός είναι κάτι που κατακτάται με κόπο και δεν χαρίζεται, πάμε να δούμε εάν η Δικαιοσύνη στον τόπο μας διαθέτει όλα τα εχέγγυα και τις προϋποθέσεις που χρειάζονται, προκειμένου οι πολίτες που επιβάλλεται να την έχουν ως το αποκούμπι τους,  αντί να νιώθουν ότι θίγονται από κάθε άποψη.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου

Στις 9 Μαρτίου 2025, σας εκθέσαμε τις ΑΠΟΨΕΙΣ μας για την "ΤΡΙΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ" Πρωθυπουργών, εν όψει ανασχηματισμού. Ο ανασχηματισμός έγινε.

Στο Β. ημίχρονο -χοντρικά- πριν από τη λήξη της θητείας (δεύτερης τετραετίας) της παρούσης Κυβέρνησης. Ο Πρωθυπουργός έκανε τις επιλογές για το πως θα βαδίσει, όπως πολλάκις έχει διατυπώσει, προς τις εκλογές το 2027.