Του Κώστα Πάντζιου
Η παραίτηση του πρώην πρωθυπουργού κ. Αλ. Τσίπρα από τη βουλευτική του έδρα, είναι προφανές ότι σηματοδοτεί την επάνοδό του στην ενεργό πολιτική. Η παραίτηση, λοιπόν, αποτελεί την πρώτη φάση της υλοποίησης του σχεδίου του πρώην πρωθυπουργού, για να μπει δυναμικά στον πολιτικό και κομματικό στίβο, με τέρμα την εξαγγελία νέου κόμματος κεντροαριστερού, με στόχο την επανένωση των κατακερματισμένων πολιτικών δυνάμεων του χώρου αυτού, με κατάληξη την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών. Κατά πάσα πιθανότητα, την συγκρότηση συμμαχικού κυβερνητικού σχήματος, με πρώτη δύναμη το κόμμα του κ. Αλέξη Τσίπρα. Πολλοί κάνουν προβλέψεις για την επιτυχία ή όχι του όλου εγχειρήματος. Και όλες οι απόψεις έχουν ενδιαφέρον.
Εμείς πιστεύουμε πως η πρόβλεψη που έχει πιθανότητα επαλήθευσης, είναι αυτή που συζητείται και έχει βάση στηρίξεως το ότι είναι –και θα είναι τους επόμενους μήνες – τέτοια η απόρριψη της κυβέρνησης του κ. Κυρ. Μητσοτάκη, ώστε η εναλλακτική πολιτική λύση του προβλήματος, θα είναι μία κυβέρνηση συμμαχική, με επικεφαλής το υπό ίδρυση κόμμα του κ. Αλ. Τσίπρα.
Αν έτσι εξελιχθούν τα πράγματα, τότε περιττεύει πάσα περαιτέρω πολιτική ανάλυση και το άρθρο θα μπορούσε να τελειώσει εδώ. Και αυτό διότι στο κόμμα του κ. Τσίπρα θα στοιχηθούν όσοι ήδη αποτελούν την «κοινωνική πλειοψηφία», με γνώμονα και στόχο να φύγει η κυβέρνηση του κ. Κυρ. Μητσοτάκη.
Όμως, αξίζει να σημειώσουμε αυτό που έχει να κάνει με τον κύκλο των πολιτικών συμφραζόμενων. Ήτοι: Πρώτον, αν μέχρι την κάθοδο του κ. Αλ. Τσίπρα, υπήρχε, έστω και μία αμυδρή πιθανότητα επίτευξης αυτοδυναμίας από το κόμμα της Ν.Δ., τώρα δεν υπάρχει καμία πιθανότητα, διότι απλού-στατα, το κόμμα του πρώην πρωθυπουργού θα συγκέντρωνε όποιο ποσοστό συγκέντρωνε, από τη δεξαμενή των ψήφων του Κέντρου. Όποιος έχει αμφιβολία γι’ αυτό, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει την διάρκειας πάνω από μία ώρα ομιλία του κ. Τσίπρα στο Συνέδριο του Economist και θα αντιληφθεί ότι το κεντροαριστερό κομματικό σχήμα του κ. Αλ. Τσίπρα θα είναι πολύ περισσότερο «κέντρο», παρά «αριστερό». Δεύτερον, μοιραία, τα χαρτιά ξαναρίχνονται στο χώρο του Κέντρου, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει πολιτικά και κομματικά. Τρίτον, αν ο κ. Αντ. Σαμαράς προβεί στην ίδρυση κόμματος και με τις ψήφους που θα πάρει από πολίτες που είχαν ψηφίσει το 2023 Ν.Δ., τότε είναι πολύ πιθανό, το κυβερνόν κόμμα να υποστεί περαιτέρω δημοσκοπική καθίζηση και να πέσει ακόμα και κάτω από 20% (πρόθεση ψήφου), πράγμα που θα σηματοδοτήσει καταλυτικά αλλαγές στην κορυφή του κόμματος αυτού. Τόσο μεγάλες προβλέπεται να είναι οι αλλαγές αυτές, ώστε να μην είναι δεδομένο ότι η Ν.Δ. θα πάει σε εκλογές με Πρόεδρό της και πρωθυπουργό τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη!!! Τέταρτον, ακόμη και αν η Ν.Δ. βγει από τις εκλογές πρώτο κόμμα (πράγμα εξαιρετικώς απίθανο), θα χρειαστεί να γίνει συμμαχικό σχήμα για την συγκρότηση κυβερνήσεως, με τρίτο πρόσωπο για τη θέση του πρωθυπουργού, αφού οι όποιοι «συμμαχούντες» θα βάλουν ως όρο τον καταρτισμό συμμαχικής κυβερνήσεως, χωρίς τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη , αφού ο Πρόεδρος της Ν.Δ. και πρωθυπουργός προσωποποίησε την άσκηση της εξουσίας –κάτι που άρχισε με το βαρύτατο λάθος, ο κ. Μητσοτάκης να πολιτικοποιήσει τις Ευρωεκλογές!!!
Συμπέρασμα: Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, μόνο μία εκδοχή θα είχε να κυριαρχήσει πάλι στο πολιτικό σκηνικό, αυτή της αυτοδυναμίας, πράγμα που όπως εξηγήσαμε ήδη, είναι εντελώς ανέφικτο.
Ερώτημα: Γιατί θα συμβούν όλα αυτά που προαναφέραμε; Κατά την άποψή μας, η απάντηση είναι ότι η ακρίβεια, η κρίση στέγης, τα σκάνδαλα και η αλαζονική άσκηση της διακυβέρνησης, δημιούργησαν την «κοινωνική πλειοψηφία» στο λαό, που είναι έτοιμη να δώσει ψήφο διαμαρτυρίας και απόγνωσης στα κόμματα της άλλης πλευράς –και προ πάντως σ’ αυτό που αναμένεται να ιδρύσει ο κ. Αλέξης Τσίπρας, εκεί κατά τις αρχές του προσεχούς Δεκεμβρίου, το αργότερον!!!
Υ.Γ.: Ο τρόπος, με τον οποίο ο κ. Τσίπρας χειρίζεται, πολιτικά και επικοινωνιακά, την επάνοδό του στην πρώτη γραμμή της πολιτικής, είναι κατά τη γνώμη μας αριστοτεχνικός, όπως μας προϊδέασε και η συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών».