Τα πρωτοσέλιδα του πρώτου και του τελευταίου φύλλου της εφημερίδας. Δεξιά η αναγγελία διακοπής της έκδοσης.
Του Δημήτρη Γ. Κουμπιά

Τον περασμένο μήνα, 8/10/ 2025 «έφυγε» ο σημαντικός δημοσιογράφος Παναγιώτης Δρακάτος (https://www.esiea.gr/apeviose-o-panagiotis-drakatos), ο Διόσκουρός  μου στην «Ύλη» της εφημερίδας “Τα Σημερινά”. Γνωριστήκαμε στις αρχές του 1970, συνεργαστήκαμε επί τέσσερα χρόνια, αλλά μείναμε πάντοτε φίλοι. Στη μνήμη του λοιπόν, το παρόν κείμενο. Τρεις μήνες νωρίτερά μάλιστα, 6/7/2025, είχε «φύγει» ο Κώστας Κωνσταντόπουλος, φερόμενος ως «διευθυντής συντάξεως» της εφημερίδας, γιος του ιδιοκτήτη της Σάββα Κωνσταντόπουλου, εκδότη της πρωινής εφημερίδας “Ελεύθερος Κόσμος”.

“Τα Σημερινά” κυκλοφόρησαν ως απογευματινή εφημερίδα του ίδιου εκδοτικού φορέα, στις 19 Ιανουαρίου 1970 με «εκδότη – αρχισυντάκτη» τον Λυκούργο Κομίνη, πού είχε διατελέσει και αρχισυντάκτης στον “Ελεύθερο Κόσμο”.

Όταν πρωτοεμφανίστηκε η ιδιωτική τηλεόραση, το Νοέμβριο του 1989, ο διευθυντής του  “Έθνους”, Αλέκος Φιλιππόπουλος, καθησύχαζε: «Μην τη φοβάστε, λειτουργεί διαφημιστικά για τις σωστές εφημερίδες όπως γινόταν και με την ΕΡΤ. Θα παρουσιάζει το “τι, πού, πότε” και θ’ αφήνει το “πώς” και “γιατί” σ’ εμάς». Οι αριθμοί δεν τον δικαίωσαν, ενδεχομένως επειδή οι εφημερίδες δεν έπαιξαν  σωστά το ρόλο τους. Ή γιατί η ιδιωτική τηλεόραση αποδείχτηκε πιο δύσκολος αντίπαλος από την κρατική.

Του Δημήτρη Γ. Κουμπιά

Σημαντική – και για εμένα προσωπικά – ήταν η συνεδρίαση της Συντακτικής Επιτροπής την Τρίτη 11 Μαΐου 1976, η «συνεδρίαση των προαγωγών», όπως την είχε χαρακτηρίσει ο Χρήστος Θεοχαράτος. Με πρόταση Τεγόπουλου ο Σεραφείμ Φυντανίδης από Διευθυντής Σύνταξης γινόταν Διευθυντής, o Κώστας Σκούρας από Αρχισυντάκτης Διευθυντής Σύνταξης, ενώ οι επι της ύλης Σταύρος Απέργης και ο γράφων, προάγονταν σε Αρχισυντάκτες. Η πρώτη φορά που θα έμπαινα σε «ταυτότητα» εφημερίδας μ’ αυτόν τίτλο.

του Δημήτρη Γ. Κουμπιά

Ένα ακόμη κεφάλαιο της ουτοπικής ιστορίας της “Ε”, είναι αυτό του  Συνεταιρισμού που θα εισέπραττε και θα μοίραζε το 80% των κερδών στο προσωπικό της εφημερίδας. Ιδρύθηκε  αρχές καλοκαιριού του 1976, μετά την αποπομπή Φιλιποπουλου, για  «να συμβληθεί με την Α.Ε. και να επιμεληθεί την είσπραξη και διανομή των κερδών στο προσωπικό», σύμφωνα με το νέο Κανονισμό.
Δεν πίστεψα και δεν μετείχα στο Συνεταιρισμό – όπως και αρκετοί άλλοι συνάδελφοι, οι πιο ρεαλιστές κατά τη γνώμη μου – και δεν πω πολλά. Αποκαλυπτικά πάντως είναι αυτά που γράφει ο Σερ. Φυντανίδης, που  ούτε αυτός έγινε μέλος, στο βιβλίο του 31 αξέχαστα χρόνια στο ξύλινο τιμόνι της “Ελευθεροτυπίας” και της “Κυριακάτικης Ε”: Λίγο μετά την έκδοση της «Ε», μία μεγάλη ομάδα συντακτών ίδρυσε έναν συνεταιρισμό, προκειμένου να αποσπάσει το 80% πού είχαν υποσχεθεί ότι θα δίνουν οι εκδότες στους συντάκτες. Επικεφαλής ήταν ένας παλιός και πολύ έμπειρος οικονομικός συντάκτης, ο Γιώργος Κατσώνης. Όμως αυτό το εγχείρημα δεν προχώρησε ποτέ.  

Η πρώτη συγγραφική προσπάθεια της δημοσιογράφου Βάλιας Πετούρη, με το “Από μένα αντίο”· ένα μυθιστόρημα γραμμένο με δημοσιογραφική διεισδυτική ματιά και ευαισθησία, που μετατρέπει μια ερωτική ιστορία, με φόντο το φλεγόμενο Παρίσι του '68, σε πολιτικό και συναισθηματικό ντοκουμέντο. Όπως δήλωσε η συγγραφέας, στην παρουσίαση που έγινε στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, «σκοπός της ήταν να μετατρέψει μια ερωτική ιστορία, με φόντο όχι μόνο το φλεγόμενο Παρίσι του '68, αλλά συνολικά τα μεγάλα γεγονότα του 20ου αιώνα στην Ευρώπη, σε ένα ντοκουμέντο γεμάτο ένταση, ηθογραφία και ψυχογραφία».