Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*
Μαθητευόμενος, δόκιμος δημοσιογράφος, ήδη φοιτητής στο δεύτερο έτος του Μαθηματικού τμήματος της Φυσικομαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών, από τα πρώτα πράγματα που έμαθα, ήταν τι ώρες και πόσες δουλεύουν οι καταξιωμένοι τότε Δημοσιογράφοι. Δημοσιογράφοι του βεληνεκούς της Ελένης Βλάχου, των Τάκη Λαμπρία, Δημήτρη Παπαναγιώτου, Νίκου Νικολάου, Βαγγέλη Μπίστικα, Ντίνου Τσαλόγλου, Στάμου Ζούλα, Θόδωρου Κασσίμη, Κώστα Τσοπολίδη.
Το πρωί μέχρι το μεσημέρι πήγαιναν στα ρεπορτάζ και τις συναντήσεις τους και το απόγευμα ερχόντουσαν νωρίς στην εφημερίδα να γράψουν.
Όταν μπήκα στο χορό... ακολουθούσα το ίδιο ωράριο στο ρεπορτάζ, στο περιοδικό ΤΡΟΦΙΜΑ και ΠΟΤΑ των Θ. Κασσίμη και Κ. Κορόβηλα κι όταν συνταξιοδοτήθηκαν παλαίμαχοι δημοσιογράφοι από τη Γ.Γ.Τ.Π στη Ζαλοκώστα 10 μου έδωσαν μια θέση στη αποδελτίωση με Γερμανικό ωράριο 04.00-10.00. Και μάλιστα επι κονδυλίω, όπως λεγόταν τότε το μπλοκάκι.
Ήταν η εποχή που οι δημοσιογράφοι στη συλλογική σύμβαση διακρίνονταν σε εσωτερικούς και εξωτερικούς. Οι εσωτερικοί είχαν ωράριο ενώ οι εξωτερικοί ήταν χωρίς ωράριο, αλλά διαθέσιμοι όλο το 24ωρο.
Πηγαίνοντας στη ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ οι αείμνηστοι Άρης Ξυπολιτίδης και Άγης Βούρβουλης μου έμαθαν πώς είναι η ζωή του αστυνομικού συντάκτη και πόσα τηλέφωνα έκαναν στις πηγές ειδήσεων μέσα στο 24ωρο, πλην ελαχίστων ωρών ανάπαυσης.
Τότε ήταν που πήραν πρώτοι τα γνωστά πέϊτζερ (μπίπερ) για να τους ειδοποιούν από διαφορετικές πηγές ότι τους ψάχνουν... ανάλογα με τον ήχο κάθε φορά.
Πόσες ώρες δούλευαν μετά τη Μεταπολίτευση;
Με τις ανάγκες των ΜΜΕ στο peak και την ΕΣΗΕΑ να αριθμεί λιγότερα από 1.000 μέλη, αρκετοί δημοσιογράφοι (εξωτερικοί συντάκτες - ρεπόρτερ) ήταν “αναγκασμένοι” να δουλεύουν σε δύο και τρία ΜΜΕ της εποχής με τις πολλές εφημερίδες, τα κρατικά ραδιόφωνα και τα δύο κρατικά κανάλια τηλεόρασης.
Πόσες ώρες το 24ωρο;
Ρωτήστε καλύτερα τις/τους συζύγους τους και τα παιδιά τους, όσοι έχουν. Το κρεββάτι τους τους έβλεπε ... ελάχιστα, σαν να ήταν διερχόμενοι!!!
Όταν άνοιξαν και τα πρώτα Δημοτικά ραδιόφωνα και στη συνέχεια τα ιδιωτικά, όπως και τα πρώτα ιδιωτικά κανάλια, με τους δημοσιογράφους δυσεύρετους τους μεγαλύτερους σε θέσεις ευθύνης οι τότε νεαροί και νεαρές στο επάγγελμα έτρεχαν από το πρωί μέχρι το βράδυ, όχι για 13ωρες αλλά σχεδόν 20 ώρες.
Ακόμη κι όσοι δεν είχαν αυτή τη δυνατότητα, δούλευαν στον ίδιο εργοδότη πάνω από 10-12 ώρες ημερησίως χωρίς υπερωρίες, χωρίς να τους υποχρεώσει κανείς και χωρίς να τους απειλήσει πως θα τους δείξει το δρόμο του Λογιστηρίου.
Τα πράγματα αντί να βελτιωθούν με τις "ανέσεις” του διαδικτύου” γινόντουσαν όλο και χειρότερα από πλευράς πολύωρης εργασίας.
Για να μη μιλήσουμε για τα ΣΚ που οι νεότεροι τα δούλευαν όλα για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους, μόλις πάλιωναν... τα 2 από τα 4 ΣΚ.
Υπήρξε εποχή που σε τηλεοπτικό σταθμό ο Διευθυντής Ειδήσεων, ο Διευθυντής σύνταξης και οι δύο αρχισυντάκτες δούλευαν ΠΣΚΔ (Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα) το ένα δίδυμο και το άλλο ΠΣΚΔ το άλλο δίδυμο.
Τα ίδια ή παραπλήσια έχουν συμβεί σε πολλά επαγγέλματα, ακόμη και σήμερα, γιατροί, ταξί, delivery, ιδιαίτερα μαθήματα από καθηγητές, κλπ.
Τώρα θυμήθηκαν κάποιοι 45 χρόνια να διαμαρτυρηθούν για το προαιρετικό 13ωρο ή το 4ήμερο, όταν πολλές επιχειρήσεις και του Ιδιωτικού τομέα προτρέπουν ακόμη και στελέχη τους να δουλεύουν τουλάχιστον μία ημέρα work from home;
Όχι άλλα κροκοδείλια δάκρυα...
* George L. Nikolopoulos, Journalist, email: