Του Παύλου Αλέπη
Ώρες ώρες δεν φθάνει το...αλλάξαν οι εποχές για να βρεις άκρη με το τι είναι σωστό και τι λάθος. Αλλά κάθε πότε το...επιχειρούμε;;;;
Ας πάρουμε την δουλειά που μάθαμε εδώ και πάνω από μισό αιώνα. (Αυτά περί λειτουργήματος, ουδείς τα θυμάται στα σοβαρά).
Τι είναι είδηση. Ποιο είναι το σημαντικό απ’ το ασήμαντο. Τώρα η διαχωριστική γραμμή της κρίσης έχει ως φαίνεται χαθεί.
Όλα στην ακατάσχετη ροή. Σαν σε μια μηχανή κιμά και ο δυστυχισμένος ακροατής, αναγνώστης τηλεθεατής ας κρατήσει ή ας ΜΗΝ κρατήσει τίποτα.
Ο εύκολος δρόμος είναι να μην κρατήσει ΠΑΡΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ. Όμως, έτσι
απαξιώθηκε η έννοια της Εφημερίδας-ανάλυσης και αξιολόγησης· που μια ομάδα διαχώριζε, ιεραρχούσε και ΞΕΧΩΡΙΖΕ την είδηση από το σχόλιο.
«Η είδηση ιερή, το σχόλιο ελεύθερο», μας έλεγαν οι δάσκαλοι με έμφαση στον διαχωρισμό και στο τι είναι σημαντικό για να ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΘΕΙ ως είδηση...
Το τι γίνεται τώρα δεν χρειάζεται την ημέτερα περιγραφή:
ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΑΝΑΜΕΤΑΔΩΣΗΣ ΚΑΘΕ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ ΤΩΡΑ... Όλα τουρλού τουρλού και ας βάλει ο καθείς το μυαλουδάκι του να.....αποστάξει ό,τι μπορεί,
Μη ρωτήσετε γιατί απαξιώθηκε η κρίση, η ευθύνη, η υποχρέωση των Δημοσιογράφων να επικοινωνούν. Όχι ότι δεν έβαλαν κι αυτοί το χεράκι τους... Άλλοι...δωρεάν, άλλοι με κέρδος, δραχμικό ή άλλου τύπου...
Οι δάσκαλοι βέβαια, μας έλεγαν ότι «έχει σημασία όχι τόσο τι λέει, αλλά ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΛΕΕΙ».
Δηλαδή ...καιγόταν ο δημοσιογράφος για την ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ. (Σήμερα δεν λέει τίποτα σε κανέναν αν πεις με περηφάνεια «ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΑΕΙ ΔΙΑΨΕΥΣΗ»· άσε που οι πολλοί θα ρωτήσουν: Τι είναι διάψευση;;).....
Στο σήμερα, με συγγνωστή αφέλεια, λέει ο δημοσιογράφος: «Μπαίνουμε σε διαφημιστικό περιβάλλον» και ...αλλάζει καπελάκι με σομπρέρο ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΗ. (Και ένα εξτραδάκι, που δεν φαίνεται ίσως εκεί στο βάθος του διαφημιστικού περιβάλλοντος): Τι γράφω ο ασεβής...Θα με χλευάσουνε οι ραδιοφωνατζήδες, μη σου πω και οι ακροατές....Τους αρέσει ίσως το πομπώδες ...μαζί μας είναι....η Τράπεζα τάδε....
Κάποτε πριν τυπωθεί ένα μονόστηλο έστω στην εφημερίδα, πέρναγε απ’ το μάτι του αρχισυντάκτη, του ΔΙΟΡΘΩΤΗ, του κέρβερου Διευθυντή· Το ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΟΛΥΒΙ το τρέμαμε πιο πολύ απ’ την απόλυση χωρίς εξηγήσεις.
Στην τηλεόραση πχ , μετά την μεταπολίτευση υπήρχαν ΑΝΑΣΥΝΤΑΚΤΕΣ· δηλαδή μορφωμένοι φιλόλογοι επί της ουσίας, που προστάτευαν με διορθώσεις τον συντάκτη, τον ρεπόρτερ, το κύρος του καναλιού....Ποιος να νοιάζεται τώρα γι’ αυτό το κύρος;;;
Τις θεϊκές κοτσάνες του σήμερα ας μην τις αναφέρω, είναι περιττό... Η δικαιολογία όλοι κάνουμε λάθη κονιορτοποιεί όλα τα επιχειρήματα (εξοικονομηθήκαν και θέσεις εργασίας) και εξαφανίσθηκαν οι ανασυντάκτες...
Φυσικά δεν ξεχνώ ότι στο ραδιόφωνο υπήρχαν δάσκαλοι ορθοφωνίας (τους ξανακούσατε;), εξετάσεις υπό πίεση, πριν βγουν ψευδοί, αγενείς και δίποδοι γκαριστες πίσω απ’ τα μικρόφωνα στον ραδιοφωνικό αέρα....
Και γιατί σας τα λένε όλα αυτά; Αναμνήσεις του παρελθόντος…
Άλλαξε η εποχή....Έτσι δεν απαντώνται ΟΛΑ;;
Τέλος και άσε τον προηγούμενο αιώνα να θυμάται...
Οι ιστορικοί ας τα....ψάξουν..
Σύμφωνοι. Και η προσαρμογή βεβαίως πιότερο από αναγκαία....
Όμως θα πρέπει κι εσείς να δεχθείτε πως υπάρχουν και τώρα καλές εφημερίδες, καλές εκπομπές σε ραδιόφωνο και ΤV...με μια μικρή απαίτηση: ΝΑ ΤΙΣ ΕΝΤΟΠΙΣΕΤΕ, ΝΑ ΤΙΣ ΞΕΧΩΡΙΣΕΤΕ· και αν θέλετε και επιθυμείτε να απομακρύνετε απ’ το κεφάλι σας τις άλλες. ΘΕΛΕΤΕ;;;
Γιατί ταυτόχρονα μόνον έτσι θα μπουν ΤΑ ΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΒΑΖΕΤΕ. Και το ταυτόχρονα κολλάει-για όσους δεν κατάλαβαν- στο ότι κάποιοι θα εξαναγκαστούν να δώσουν εξηγήσεις γιατί επιμένουν στον ΧΡΗΣΙΜΟ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ αχταρμά...
Άντε να σας τα κάνω πιο λιανά: Το τρίγωνο του παλαιού ΜΕGA
με τον Πρετεντέρη, την Τρέμη και...τα non paper της Μαρίας Σπυράκη που κεντούσαν ΠΟΛΙΤΙΚΗ στα ματάκια σας μπροστά, τι απέγινε;;; Το κοινό η ο νέος ιδιοκτήτης το...αλλάξαν ;;;
Χάνεται το πράγμα ... Η Πετρούλα του Μαλέλη, πού να κάνει καριέρα και καιρικές προβλέψεις;;; Μικρά παραδειγματάκια.... Θα μου πείτε, κάνει κανένας κριτική στο έργο της σχολής Μαλέλη και στις άλλες σχολές του γένους;;
Ο Ευαγγελάτος το ξέχασε το έπος Σορίν Ματέι, τόσα και τόσα....Και ποιος θυμάται την αυτοκτονία, εξαιτίας της εκ Πατρών φίρμας και τόσα άλλα που εσείς, εμείς και τα μυστήρια παρακάμψανε και τα στρογγύλεψε η αποσβεστική προθεσμία, που λένε οι νομικοί, για να μην πουν το ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ και...αγριευτεί κανένας... Αθώοι λοιπόν όλοι. Και οι παρελθοντολαγνοι και οι...νεωτεριστές των πραγμάτων. Πάμε όλο και...παρακάτω..
Χοντροκόβοντας ...σ’ ένα συμπέρασμα, φθάσαμε στο διαδίκτυο να γράφουμε όλοι ό,τι μας κατεβεί ....νομίζοντάς το ελευθέρια.. Με ψευδαίσθηση πως δεν έχουμε γκιουλέκα στο κεφάλι μας...(άλλα αυτό είναι άλλο κεφάλαιο...)
Η κολυμβήθρα των ΕΚΛΟΓΩΝ αναβαπτίζει τους Πολίτικούς, η ασθενής μνήμη τους Δημοσιογράφους· η αδιαφορία για την ανάγκη της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ Ενημέρωσης - που είναι αλήθεια κουραστική - είναι το θέμα.
Σε σημείο που πρέπει για λογούς ευγενείας ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΩ και να ΣΥΓΧΑΡΩ την υπομονή, όσων έφτασαν ηρωικά , στο τέλος αυτού του .....συντόμου κειμένου.