Του Κώστα Πάντζιου
Με την ματαίωση της συνάντησης Ντόναλντ Τραμπ και Βλαντιμίρ Πούτιν στη Βουδαπέστη και την συνάντηση του Αμερικανού Προέδρου με τον Πρόεδρο της Κίνας Σι Τζινπίνγκ στη Σεούλ, έκλεισε ένας κύκλος επαφών, σε γεωπολιτικό επίπεδο. Η πρόσφατη προσπάθεια συνεννόησης απέτυχε και οι δύο Πρόεδροι θα πρέπει να βρουν ευκαιρία να έχουν μία νέα επαφή. Πράγμα δύσκολο. Η δεύτερη προσπάθεια προσέγγισης, αυτή της Σεούλ, πέτυχε, όχι βέβαια γιατί ο Ντ. Τραμπ εξήγγειλε υψηλούς δασμούς, αλλά γιατί οι δύο χώρες, Κίνα και ΗΠΑ, αντιπροσωπεύουν το 44% του παγκόσμιου πλούτου, κάτι που προκαλεί, βεβαίως, δέος. Αλλά και απαιτεί μεγάλη σοβαρότητα διαχείρισης και αίσθηση γεωπολιτικής σταθερότητας. Είναι λάθος, κατά τη γνώμη μας, να γίνονται αναλύσεις με επίκεντρο ποιος έχασε και ποιος κέρδισε από την συνάντηση των δύο ηγετών, επειδή πάνω απ’ όλα, αξία έχει το ότι πραγματοποιήθηκε η συνάντηση.
Πάμε τώρα σε έναν άλλο γεωπολιτικό χώρο, που είναι τριπλού περιεχομένου, δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Βάζουμε μπροστά την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι πιστεύουμε πως θίγεται περισσότερο, οικονομικά και πολιτικά, απ’ ό,τι θίγονται οι ΗΠΑ, από την αδιάλλακτη στάση της ρωσικής πολιτικής ηγεσίας. Εκτός αυτού, πιστεύουμε ότι το κλειδί των εξελίξεων στον εν λόγω γεωπολιτικό χώρο, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Επίσης, πιστεύουμε πως η μόνη σταθερή και συμφέρουσα για τον Πρόεδρο της Ρωσίας λύση στο αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει για τη χώρα του, ξεκινώ-ντας εδώ και τριάμισι χρόνια έναν πόλεμο που κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί τον ξεκίνησε!!! Αυτό το γεγονός, πράγματι, αποτελεί από μόνο του πολύ ενδιαφέρον θέμα για ανάλυση.
Αλλά ας πάμε στο κεφάλαιο των προθέσεων Τραμπ και Πούτιν, μήπως και βρούμε άκρη στο πιο παράξενο γεωπολιτικό γεγονός, μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, εδώ και ένα εξάμηνο, έπεσε έξω στις προβλέψεις του, θεωρώντας πως είναι εφικτό να βρει επαφή με τον ομόλογό του στη Ρωσία, αφού σύμφωνα με τους κανόνες της ρεάλ πολιτικής, θα ίσχυε και στην προκειμένη περίπτωση αυτό που ο κόσμος λέει «σε διευκολύνω, για να με διευκολύνεις». Δηλαδή, ως Πρόεδρος των ΗΠΑ σε διευκολύνω να σταματήσεις με άνεση έναν φθοροποιό πόλεμο, που άρχισες με την Ουκρανία, αλλά πολύ γρήγορα εξελίχθηκε σε σκληρή σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, δηλαδή με ένα στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό οργανισμό πανίσχυρο, αφού αντιπροσωπεύει 32 πλέον χώρες, τις πιο πλούσιες και ισχυρές οικονομικά και εξοπλιστικά, του πλανήτη. Το
αντίκρισμα θα είναι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ να αφήσει περιθώρια για μια καλή και επωφελή αμοιβαία σχέση με τον Δυτικό Ελεύθερο Κόσμο, όσο κι αν οι σχέσεις με την Κίνα φαντάζουν αποφασιστικές.
Τι συνέβη, όμως, στην πραγματικότητα; Ο κ. Βλ. Πούτιν ίσως θεώρησε την επίμονη προσέγγιση του κ. Ντ. Τραμπ ως αδυναμία, στηριζόμενος μάλλον στην εσφαλμένη εντύπωσή του, ότι ο κ. Ντ. Τραμπ είναι αδύναμος, αφού από την προεκλογική του εκστρατεία, ακόμα, φαινόταν να μην έχει καμία όρεξη να συμπλεύσει με την Ευρώπη, αλλά κατάλαβε πως αυτό ήταν λάθος. Και το διόρθωσε, το λάθος. Και τώρα, έχει καταστεί ένα με την Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν αποκλείεται να μείνει στην Ιστορία ως ο πιο φιλοευρωπαίος Πρόεδρος των ΗΠΑ!!! Δηλαδή, ο Δυτικός Ελεύθερος Κόσμος συσπειρώθηκε λόγω του πολέμου στην Ουκρανία. Και αυτό, πράγματι, είναι ένα γεωπολιτικό γεγονός υψίστης σημασίας. Τόσο πολύ, ώστε να προβλέπουν κάποιοι ειδικοί, ότι περίπτωση νίκης της Ρωσίας στη σύγκρουσή της με το ΝΑΤΟ, όσο κι αν κρατήσει ο πόλεμος, αποκλείεται εντελώς!!!
Επανερχόμενοι στην αρχή του άρθρου αυτού, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε πως η συνάντηση των ηγετών ΗΠΑ και Κίνας είναι εξίσου σημαντικό πολιτικό και γεωπολιτικό γεγονός, που ενισχύει τα αμοιβαία συμφέροντα των δύο μεγαλύτερων υπερδυνάμεων του πλανήτη. Τη ίδια στιγμή που ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, πράγμα που σημαίνει ότι ο κ. Βλ. Πούτιν φαίνεται να έχει πάρει την απόφαση να μη σταματήσει τη σύγκρουσή του με τη Δύση, που εκτός των άλλων, σημαίνει και κάποια οικονομικά αδιέξοδα για τη Ρωσία, όπως πρόσφατα παρατήρησε ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας κ. Μπόρις Τζόνσον.
Υ.Γ. Και να διευκρινίσουμε και κάτι. Μας στενοχωρεί εμάς η έχθρα της Ρωσίας προς την Ευρώπη. Γιατί η Ρωσία είναι μέσα στην ψυχή, στο μυαλό και στην καρδιά μας, αφού μεγαλώσαμε απολαμβάνοντας τη γλυκιά γοητεία της πανανθρώπινης σκέψης, που έβγαινε από τα έργα των γιγάντων της λογοτεχνίας, Ντοστογιέφσκι, Γκόγκολ, Τολστόι, κ.ά.