Του Χρίστου Μουλίνου*
Η “Απογευματινή” εκδόθηκε ως δεξιάς απόχρωσης φύλλο στις 20 Οκτωβρίου του 1952 (από τον Νάσο Μπότση και τον αδελφό του Σάκη ) με διευθυντή τον Σάββα Κωνσταντόπουλο που αποχώρησε πριν από την 21η Απριλίου 1967 για να βγάλει τον “Ελεύθερο Κόσμο” που - αν και αξιόλογη εφημερίδα - εξελίχθηκε σε προπαγανδιστικό βραχίονα της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Το πηδάλιο πέρασε στον σπουδαίο Αλέξανδρο Φιλιππόπουλο, εν μέσω Χούντας, που σκαρφίστηκε κάτι πολύ έξυπνο για να αποφύγει τις δάγκανες της ασφυκτικής λογοκρισίας που είχε επιβάλει το στρατιωτικό καθεστώς:
Υποβάθμισε με μαεστρία την πολιτική ειδησεογραφία χωρίς να την εξαφανίσει για να έχει το κεφάλι του στην...θέση του και ήσυχο (και να μην υπάρξουν τριβές με την ιδιοκτησία) και ανέδειξε με δυναμισμό κοινωνικά θέματα (αστυνομικά, δικαστικά κλπ) , αθλητικά, καλλιτεχνικά και – ας το πούμε - lifestyle εποχής συνοδευόμενα από κοσμικά , εκδηλώσεις και χορταστικά διεθνή ρεπορτάζ με πλούσιο φωτογραφικό υλικό.
Με τους τίτλους του («Τεθωρακισμένη δημοκρατία» μετά το δημοψήφισμα ) «γαργαλούσε» τους λοχαγούς που ενέκριναν τα κείμενα με καχυποψία! Έτσι έγινε η “Απογευματινή” το πρώτο tabloid – εξ ανάγκης – στην χώρα μας κατακτώντας με το συγκεκριμένο μενού στην βιτρίνα της πρώτης σελίδας την κορυφαία θέση στους πίνακες με τις πανελλαδικές κυκλοφορίες!
Με… οδηγό την Daily Mail κυρίως! Μεγάλες υπογραφές πλαισίωναν το εγχείρημα όπως ο Φρέντυ Γερμανός, η Φωφώ Βασιλακάκη, ο Σπύρος Καρατζαφέρης, ο Κώστας Χαρδαβέλας και άλλοι πολλοί που αποχώρησαν κάποια στιγμή για την “Ελευθεροτυπία”. Μέχρι το 1982 η “Απογευματινή” ήταν η επίσημη διοργανώτρια των Καλλιστείων και το 1975 που την ανέλαβε ο Χρήστος Πασαλάρης (διατηρώντας συγχρόνως την φυσιογνωμία της και την ιδιαίτερη γραμμή της) “επιτέθηκε” με σφοδρότητα στα “Νέα” (του Λαμπράκη) για την πίττα των εξαιρετικά προσοδοφόρων μικρών αγγελιών προσφέροντας γενναίες εκπτώσεις, έξυπνες ιδέες και πανάκριβα δώρα (πχ ταξίδια στο Παρίσι).
Προστέθηκαν σελίδες για την Γυναίκα, την Μουσική την Υγεία και την Νεολαία με αλάτι και πιπέρι και μαζί το πολυσέλιδο ένθετο για τα Σπορ με τον Ανδρέα Μπόμη επικεφαλής – ήταν τότε που απέκτησε και ελικόπτερο (το “Γιούπι”) για την ταχύτατη μετακίνηση των ρεπόρτερ σε όλη την επικράτεια.
Για πάρα πολλά χρόνια το συγκρότημα της “Απογευματινής” (με την πρωινή “Ακρόπολη”) υπήρξε σημείο αναφοράς φιλόδοξων δημοσιογράφων που ήθελαν να συστρατευθούν ψυχή τε και σώματι και να αφιερωθούν σε πρωτοπόρα ξεκινήματα.
Λένε, ότι η ιστορία συνήθως προδιαγράφει και το μέλλον. H άκρως επιτυχημένη επανέκδοση τον Ιανουάριο του 2023 (μετά το λουκέτο του 2010), σε καιρούς χαλεπούς για τον έγχαρτο Τύπο, δείχνει ξεκάθαρα τα όνειρα που κρατούν ακόμα ξάγρυπνους τους τελευταίους ιππότες ενός επαγγέλματος (αγχωτικού, λαμπερού, κουραστικού, συναρπαστικού) που δεν αφήνει ποτέ και κανέναν να πλήξει. Ούτε καν τους αναγνώστες που διψούν για σκληρές αλήθειες πίσω από τα γεγονότα...