Επιστρέφουμε στο ηλικιακό έπος

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

«Από τον “γνωστό ποινικολόγο” και τον “γνωστό αοιδό”, παλαιότερα τον “γνωστό θεατράνθρωπο, επιστρέφουμε στο ηλικιακό έπος», επισημαίνει στο χρονογράφημά της με τίτλο «Μία 43χρονη…» στη  “Ναυτεμπορική” της  Τετάρτης 10 Ιουλίου 2024 η Κατερίνα Τζωρτζινάκη, με αφορμή  την «ανωνυμία» δραστών ακόμη και ομολογημένων εγκλημάτων.
Για το ίδιο θέμα άλλωστε προ δεκαετίας ο Τάσος Κοντογιαννίδης, σε άρθρο του στη “Real News” που αφορούσε στη λογοκρισία στον ελληνικό Τύπο, κατέληγε: «Τα τελευταία χρόνια, η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (που λειτουργεί ως… «λογοκριτική αρχή»), κατήργησε το αστυνομικό και δικαστικό ρεπορτάζ. Συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω κάποιος να εγκληματεί, το ομολογεί, και λέμε “φερόμενος ως δράστης είναι 35χρονος…”. Σκοτώνει άλλος πέντε κυνηγούς και δεν μάθαμε ποιος είναι! Μεταφέρει άλλος με το βαπόρι του δυο τόνους ηρωίνη και δεν λέμε ποιος είναι!!! Ποιόν προστατεύει η Αρχή, την κοινωνία ή τον εγκληματία;»

Το χρονογράφημα της Κατερίνας Τζωρτζινάκη:  
Ένα κύκλωμα, με συγκεκριμένη δομή, το οποίο απλώνεται σε τρεις ή τέσσερις δημόσιες υπηρεσίες, 14 συλληφθέντες για εκβιασμούς ιδιοκτητών καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος στο κέντρο της Αθήνας.
Ποιοι; Τυφλό σημείο, κάτι ανάλογο με το κενό στο οπτικό μας πεδίο. Από τον «γνωστό ποινικολόγο» και τον «γνωστό αοιδό», παλαιότερα τον «γνωστό θεατράνθρωπο», επιστρέφουμε στο ηλικιακό έπος.
Μία 43χρονη φερόμενη αρχηγός, ένας 51χρονος υπάλληλος της Διεύθυνσης Δημοτικής Αστυνομίας του Δήμου Αθηναίων, ένας 64χρονος, ένας 55χρονος, που η δημόσια αρχή -οι Αδιάφθοροι της Ελληνικής Αστυνομίας- μάς πληροφορεί ότι είχε αναλάβει χρέη οδηγού και εισπράκτορα…
Τι γαϊτανάκι κι αυτό. Έχει, όμως, την αξία του, γιατί «άλλο ένας κύριος και μια κυρία, άλλο δύο κυρίες, άλλο τρεις παπάδες, άλλο τέσσερις πυροσβέστες, άλλο πέντε γεωπόνοι και άλλο η λεγεώνα των ξένων». Ο Σταυρίδης στα «Κίτρινα Γάντια» υποφέρει από ζήλια σε όλους τους τόνους δηλωμένη.
Δεν σιγοβράζουμε στην περιέργεια, αναζητώντας μανιασμένα εκτόνωση στη συσσωρευμένη επιθετικότητα, δεν είμαστε όργανα της τάξης, ούτε εκδίδουμε δικαστικές αποφάσεις, μα κάπως πρέπει να ελέγχονται οι υπηρεσίες -η δημοτική αρχή, το υπουργείο Πολιτισμού- που θέτουν σε αργία «έναν απ’ το χωριό, δεν τον ξέρεις»…
«Τίθενται άμεσα σε αναστολή καθηκόντων υπάλληλοι του ΥΠΠΟ, που κατηγορούνται για ποινικά κολάσιμες και πειθαρχικά ελεγκτέες συμπεριφορές». Πόσοι και ποιοι; «Εξυπακούεται ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι υπάλληλοι τίθενται αμέσως σε αργία, ενώ θα προχωρήσουν ταυτόχρονα όλες οι προβλεπόμενες διαδικασίες από τις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου».
Δεν αμφισβητούμε την αγαθή προαίρεση και τη μηδενική ανοχή των φυλάκων σε φαινόμενα διαφθοράς, μα κάτι ξέρουμε για γατόπαρδους, είδος που δεν γνωρίζει φθορά.
Ακούω, ήδη, τον αντίλογο «κι αν αθωωθούν και διά της δημοσιοποίησης στιγματιστούν;». Δεν προδικάζουμε και δεν καταδικάζουμε υπόπτους ή κατηγορούμενους. Αυτό είναι, μέχρι να αποφανθεί ρητώς η Δικαιοσύνη. Ύποπτοι ή κατηγορούμενοι και πάντως όχι εγκληματίες ή εκβιαστές. Να λείπουν οι χαρακτηρισμοί. Η διαφάνεια να μη λείπει, όταν σκάνε οι εξουσιαστικές ραφές.

To άρθρο του Τάσου Κοντογιαννίδη: