Μια  γλυκιά  συνάντηση με αναμνήσεις για τα  «100 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ»

Μάκης Ανδρονόπουλος

Σήμερα το πρωί είχα πάει στον ΕΔΟΕΑΠ τον ασφαλιστικό μας φορέα των δημοσιογράφων και όταν τέλειωσα ανέβηκα στον όροφο της διοίκησης για να πω μια καλημέρα στον γενικό γραμματέα του Οργανισμού και φίλο Δημήτρη Κουμπιά με τον οποίο βρεθήκαμε σε τέσσερις εφημερίδες: το ΕΘΝΟΣ που ήταν διευθυντής σύνταξης στο κυριακάτικο, στις 24 ώρες, στο ΚΕΡΔΟΣ και τελικά στη Ναυτεμπορική που απόψε γιορτάζει τα 100 της χρόνια. Εκεί με προσέλαβε το 1994 από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, αρχικά ως σύμβουλο έκδοσης και μετά ως διευθυντή σύνταξης.      

 Η δουλειά μαζί του ήταν πάντα ζεστή και δημιουργική και νομίζω ότι βοήθησα στην δυναμική επανατοποθέτηση της εφημερίδας στην αγορά, διότι μέχρι τότε ήταν κυρίως εφημερίδα του λογιστηρίου και των οικονομικών υπηρεσιών και όχι του μάνατζμεντ. 

Τρεις εμπειρίες θυμάμαι ως σημαντικές για μένα. Η πρώτη αφορούσε τον ριζικό επανασχεδιασμό 16 σελίδων στην καρδιά της εφημερίδας που είχε τους πίνακες με τις αγορές και τα χρηματιστήρια που ήταν ένα χαοτικό πράμα όπου οι τυπογράφοι «κολλούσαν» όπου υπήρχε χώρος και όπως όπως τα τηλεγραφήματα από τα ξένα χρηματιστήρια και συνήθως χωρίς τις τιμές κλεισίματος.
Σχεδίασα λοιπόν το 16σέλιδο, άρεσε στον Κουμπιά ο οποίος με «πέταξε» στους τυπογράφους… Εκεί πρωτομάστορας ήταν ο Στέλιος Κωνσταντινίδης που ήταν πρόεδρος των τυπογράφων (σκληρό σωματείο – μάλιστα όταν ήμουν στο ΕΘΝΟΣ ο Φιλιππόπουλος με είχε στείλει να καλύψω τη μεγάλη απεργία τους στις αρχές τις δεκαετίας του 1980).  Μόλις  είδε ο Στέλιος το σχέδιο  γέλασε καθώς «αυτά τα πράγματα δεν γίνονται»… Όμως, ο Στέλιος ήξερε πως τα πάντα άλλαζαν και μου ζήτησε λίγες μέρες να το μελετήσει. Κάναμε δοκιμές και μια συγκεκριμένη μέρα το παλέψαμε μέχρι τις 3-4 το πρωί και τα καταφέραμε…   

Η δεύτερη ήταν όταν ο Κουμπιάς με έστειλε στο ετήσιο συνέδριο της UPEFE, της Ένωσης των ευρωπαϊκών οικονομικών εφημερίδων, όπου είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω ένα workshop των Financial Times κατά την διάρκεια του οποίου συνειδητοποίησα όχι μόνο την ειδησεογραφική σημασία του διαδικτύου και των ιστοσελίδων, αλλά και την εμπορική τους διάσταση με την επέκταση του διαφημιστικού χώρου. Γύρισα έκανα μια γραπτή εισήγηση και ο Κουμπιάς έπεισε τις ιδιοκτήτριες κόρες του Τζώρτζη Αθανασιάδη να κάνουν το site της Ναυτεμπορικής, που ήταν τρίτο για πολλά χρόνια σε επισκεψιμότητα.

Η τρίτη επαγγελματική εμπειρία στη Ναυτεμπορική που έγραψε μέσα μου γιατί ήταν και η πιο χαριτωμένη, ήταν ένα καλοκαίρι που έλειπε ο Κουμπιάς με άδεια. Τότε είχε έρθει στην Αθήνα ο δημοσιογράφος Διευθυντής των Financial Times ονόματι Τζον Λένον!... Οι FΤ είχαν μια πολυετή συνεργασία με τη ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά. Εκ των υστέρων, όπως ο Λένον μου είπε, ο διευθυντής τον υποδέχθηκε με τα πόδια πάνω στο γραφείο του και τον χάλασε. Έτσι, έψαχνε να δει με ποια εφημερίδα θα συνεργαστεί, ώσπου έφτασε και σε μας. Τον υποδεχθήκαμε η Μαριέττα Αθανασιάδου, ο αρχισυντάκτης Κίμων Στεριώτης κι εγώ που άρχισα το ψηστήρι για να πάρουμε την αποκλειστικότητα. Του υποσχέθηκα 4 σελίδες FΤ την ημέρα και δεν θυμάμαι τι άλλο. Έδειχνε ζεστός αλλά δεν είχε αποφασίσει. Τον ξεπροβοδίσαμε κάτω στο προαύλιο όπου στο πίσω μέρος υπήρχε το παλιό τυπογραφείο. Με ρωτάει λοιπόν τι είναι αυτό; ...και γω θρασύτατα του λέω ότι αυτό είναι το μέρος που θα φτιάξουμε ένα νέο τυπογραφείο και θα τυπώνουμε τους FΤ για τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή… Οπότε ο Τζον Λένον γυρίζει και με αγκαλιάζει και λέει Makis you have a deal… Κι έτσι πήραμε την αποκλειστικότητα…

Η πλάκα είναι ότι χτες Κυριακή μου έβγαλε ο αλγόριθμος του YouTube τη συνέντευξη του Κουμπιά και του συναδέλφου και φίλου Παναγιώτη Μήλα στον Λάμπη Ταγματάρχη στο Naftemporiki TV για τα 100 χρόνια της εφημερίδας. Είδα το πρώτο πεντάλεπτο και το άφησα για μια άλλη στιγμή.

Σήμερα όταν επισκέφτηκα τον Κουμπιά του είπα ότι είδα για λίγο τη συνέντευξη. Μού είπε ότι με αναφέρει και έτσι κάθισα και την είδα …όπου με θυμήθηκε στο 24.30’ … τον πήρα τηλέφωνο να τον ευχαριστήσω και για να τον πειράξω του είπα με ξέχασες... και γελάσαμε.

Να πω και κάτι άλλο. Από τη συνεργασία με τον δάσκαλο Δημήτρη Κουμπιά, αυτό που έμαθα είναι το ήπιο μάνατζμεντ ανθρώπων που ζουν μέσα στην ένταση όπως οι δημοσιογράφοι της παλιάς σειράς. Το στιλ του, που μου πήγαινε ιδιοσυγκρασιακά, το εφάρμοσα στη συνέχεια στον Επενδυτή όταν ξέσπασε η κρίση στο συγκρότημα Ανδρουλιδάκη.

Ανάρτηση του Μ. Ανδρονόπουλου στο fb, τη Δευτέρα 1/4/2024