Τα συμπτώματα και η ασθένεια

Του Κώστα Πάντζιου

Κανονικά, το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν, παρά μόνο θα μπορούσε να θεωρηθεί έκπληξη η έκταση της νίκης του υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος κ. Ντόναλντ Τραμπ. Και δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν νουνεχή άνθρωπο η νίκη του κ. Τραμπ, αν επισημανθεί ότι στις ΗΠΑ διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας περίπου 40 εκατομμύρια άνθρωποι. Δηλαδή, τί περίμεναν οι απανταχού… έκπληκτοι δημοκράτες; Να ψηφίσουν οι εν λόγω πολίτες την υποψήφια των Δημοκρατικών, αξιόλογη από πολλές απόψεις πολιτικό, την κ. Κάμαλα Χάρις, όταν ο αντίπαλός της, απολύτως λαϊκίστικα υποσχόταν ότι θα τους αλλάξει τη ζωή προς το καλύτερο; Άλλο θέμα είναι το ότι ο κ. Ντ. Τραμπ, όταν ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ, όχι μόνο δεν τους άλλαξε τη ζωή προς το καλύτερο, αλλά την… χειροτέρεψε!!!

Η παροιμία λέει πως «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται». Το πρόβλημα δεν είναι να δείξουμε, πράγματι, τη συμπάθειά μας στους πενόμενους πολίτες της Αμερικής, αλλά να μπούμε στη… λογική των άλλων ψηφοφόρων, που ψήφισαν έναν πολιτικό της ποιότητας του κ. Τραμπ. Διότι με τις ψήφους των φτωχών μόνον, Πρόεδρος δεν θα εκλεγόταν. Άρα, κάτι δεν πάει καθόλου καλά στην μεγαλύτερη, πλουσιότερη και ισχυρότερη χώρα του πλανήτη, όταν πάνω από 30 εκατομμύρια άνθρωποι, εκεί, άμα αρρωστήσουν, δεν έχουν γιατρό, ούτε περίθαλψη, ούτε φάρμακα, τη στιγμή που στην… «φτωχή» Ελλάδα, αυτά είναι αυτονόητα διασφαλισμένα και για τον τελευταίο, όχι Έλληνα πολίτη, αλλά και για κάθε άνθρωπο που ζει στη χώρα μας.

Πάμε τώρα στην οικονομία, που λέγεται ότι ήταν ο κλάδος που ο κ. Τραμπ εξασφάλισε με αυτά που έλεγε –και έταζε– την ψήφο εκατομμυρίων Αμερι-κανών πολιτών. Τί τους έλεγε –και τους λέει; Τους λέει πως δεν πρέπει οι  μεγάλες βιομηχανίες να πηγαίνουν και να παράγουν τα προϊόντα τους στην αντίπαλη πολιτικά και γεωπολιτικά Κίνα, γιατί έτσι ο Αμερικανός εργαζόμενος μένει χωρίς δουλειά. Δηλαδή ο κ. Τραμπ τους λέει, χωρίς εμβριθείς οικονομικές αναλύσεις, πως η οικονομία πρέπει να έχει ανθρώπινο πρόσωπο, γιατί στην αντίθετη περίπτωση, είναι μία απάνθρωπη διαδικασία!!!

Και τώρα, μπαίνουμε στην ουσία του αμερικανικού προβλήματος. Η περίφημη… παγκοσμιοποίηση της οικονομίας έχει αρχίσει, εδώ και 10 τουλάχιστον χρόνια, να μπάζει νερά από πολλές μεριές. Προκάλεσε την οικονομική κρίση του 2008, την οποία αποσόβησε ένας ικανότατος Πρόεδρος, ο κ. Μπαράκ Ομπάμα, κάνοντας χρήση των διδαγμάτων της Κεϋνσιανής Θεωρίας, η οποία οδήγησε στα… αζήτητα τη θεωρία του Μίλτον Φρίντμαν, ότι δήθεν η ελεύθερη οικονομία έχει τη δύναμη να ρυθμίζει τα της αγοράς, όταν το σύστημα μπλοκάρει, με αυτόματο τρόπο. Δήθεν.

Με απλά λόγια, η Αμερική περνάει κρίση και ο κ. Ντ. Τραμπ είναι απλώς το σύμπτωμα και όχι η ασθένεια!!!

Θα ανακάμψει; Θα αλλάξει με επαναστατικό τρόπο τα δεδομένα; Θα ξεπεράσει την κρίση, η οποία δεν είναι μόνον οικονομική, αλλά και πολιτιστική, και ανθρωπιστική; Μάλλον θα τα καταφέρει, γιατί είναι τεράστια χώρα, με απίθανους πόρους και τεράστιο ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο εδράζεται στο ότι είναι ηγέτιδα δύναμη του Δυτικού Ελεύθερου Κόσμου. Τα έχει καταφέρει και στο παρελθόν, και οι ειδικοί πιστεύουν πως θα τα καταφέρει και  τώρα!!!