Για τον Δημήτρη Καλαντζή

Ένας χρόνος από την απώλεια του Δημήτρη Καλαντζή, σημαντικού δημοσιογράφου και προ πάντων αδελφικού φίλου, που έφυγε από τη ζωή στις 6 Αυγούστου 2023, νικημένος από την «επάρατη νόσο», που είχε εκδηλωθεί ακριβώς ένα χρόνο πριν. Το ετήσιο μνημόσυνο του Δημήτρη θα τελεστεί από την οικογένειά του στον τάφο του,  στη Φιλοθέη Φωκίδας, την πατρίδα του.

Σαν φόρο τιμής στη μνήμη του, αναρτώ τον επικήδειο που εκφώνησα κατά την εξόδιο ακολουθία, στον Άγιο Γεώργιο της Κυψέλης, της αγαπημένης του γειτονιάς.

Φίλε, αδελφέ Δημήτρη

Μαζευτήκαμε εδώ όχι απλά για τον ύστατο αποχαιρετισμό, αλλά και κάποιοι – μεταξύ αυτών και ο ομιλών –, για να σ’ ευχαριστήσουμε που υπήρξες στη ζωή μας. Σαν συνάδελφος, αλλά προπάντων σαν φίλος ειλικρινής και δοτικός.

Όχι μόνον όσοι είμαστε εδώ συγκεντρωμένοι, αλλά και πολλοί άλλοι που βρίσκονται αυτές τις μέρες μακριά από την Αθήνα είναι νοερά μαζί μας.

Όπως η πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Μαρία Αντωνιάδου, που μου ζήτησε να σ’ ευχαριστήσω εκ μέρους της για όσα πρόσφερες στην ‘Ένωση, ιδιαίτερα στους συνταξιούχους, αλλά και στην ίδια. Θεωρώντας ότι της στάθηκες σε δύσκολες στιγμές. Παρά τις κατά καιρούς εντάσεις σας, ήξερε ότι πάντα τη στήριζες, την αγαπούσες και τη βοηθούσες.

Τα τελευταία χρόνια τέτοια εποχή αποχαιρετιζόμαστε όταν έφευγες, για να ξεκαλοκαιριάσεις στην αγαπημένη σου Τζιά*. Σήμερα με οδύνη σε αποχαιρετάμε για το στερνό ταξίδι προς την ιδιαίτερη πατρίδα σου, όπου σε περιμένει η «τελευταία σου κατοικία».

Ο Δημήτρης Καλαντζής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1955 και αποφοίτησε από το 2ο Γυμνάσιο το 1974. Ήταν πτυχιούχος  του οικονομικού τμήματος της Ανωτάτης Βιομηχανικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και παράλληλα με τις σπουδές του εργάστηκε ως ανταποκριτής στην εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, στην ίδια πόλη.

Για το ξεκίνημά του στο επάγγελμα, ο συνάδελφος και κουμπάρος του Σπύρος Κουζινόπουλος, έγραψε σε ανάρτησή του:
«Είχα τη χαρά να  γνωρίσω τον Δημήτρη Καλαντζή στα τέλη του 1975, όταν ως φοιτητής πέρασε την είσοδο των γραφείων του Ριζοσπάστη στη Θεσσαλονίκη στην οδό Τσιμισκή 71  για να ρωτήσει αν θα μπορούσε να συνεργαστεί με την εφημερίδα. Δεν δίστασα να του απαντήσω θετικά. Καθώς είχα ήδη δει κείμενά του, αλλά και είχα εκτιμήσει τη σπινθηροβόλα του ματιά, την πραότητα που τον διέκρινε αλλά και την πολύπλευρη, εξονυχιστική διερεύνηση κάθε πληροφορίας πριν αυτή γίνει είδηση και δημοσιευθεί. Με τα προτερήματα αυτά, ο Δημήτρης Καλατζής γρήγορα έγινε βοηθός μου, αποτελώντας μαζί με τους επίσης ικανούς δημοσιογράφους Νίκο Καρρά, τον σημερινό πρόεδρο της ΕΣΗΕΜΘ και τη Δήμητρα Φωτιάδου ένα μοναδικό και αξεπέραστο επιτελείο».
Παίρνοντας το πτυχίο, το 1981, γύρισε στην Αθήνα για να εργασθεί αρχικά ως ανταποκριτής των εφημερίδων ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

Το 1984 προσελήφθη στην εφημερίδα ΓΝΩΜΗ,  ενώ από το 1985 ανήκε στο οικονομικό επιτελείο των εφημερίδων ΕΘΝΟΣ και ΕΘΝΟΣ της Κυριακής, ως υπεύθυνος του βιομηχανικού και επιχειρηματικού ρεπορτάζ. Του ρεπορτάζ που τον καθιέρωσε.

Το Νοέμβριο του 1989 ανέλαβε το οικονομικό ρεπορτάζ στο MEGA Channel,  ενώ συνεργάστηκε και με το ραδιοσταθμό Αθήνα 984. Διευθυντής Ειδικών εκδόσεων το 1993 στην εφημερίδα ΗΜΕΡΗΣΙΑ και τρία χρόνια αργότερα την αντίστοιχη θέση στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, όπου έκλεισε για τον Δημήτρη το κεφάλαιο εφημερίδες.  Στράφηκε σε άλλα Μέσα.

Από το 1998 μέχρι το 2003 διετέλεσε αρχισυντάκτης στην τηλεόραση του SKY - Alpha. Στην συνέχεια ανέλαβε αρχισυντάκτης στην ΕΡΤ Online και τέλος, μέχρι τη συνταξιοδότηση του το 2012, εργάστηκε στον ραδιοσταθμό Αθήνα 984.

Μέλος της ΕΣΗΕΑ από το 1986 και φυσικά  μετά τη συνταξιοδότησή του δεν αποστρατεύτηκε. Διετέλεσε επί 9 χρόνια εκπρόσωπος των συνταξιούχων δημοσιογράφων - μελών της ΕΣΗΕΑ, ενώ μέχρι το τέλος του 2022 μετείχε στον Ελεγκτική Επιτροπή του ΕΔΟΕΑΠ, του ασφαλιστικού Οργανισμού των εργαζομένων στα ΜΜΕ. Εκλεγμένος και στις δύο θέσεις από μεγάλη πλειοψηφία συναδέλφων.

Όπου εργάστηκε, έδινε μαθήματα στους νεότερους συναδέλφους, με νηφαλιότητα και πνευματική εγρήγορση. Ακέραιος με αγνότητα και περιέργεια μικρού παιδιού, δούλευε πάντοτε αθόρυβα και σεμνά προσφέροντας ό,τι περισσότερο μπορούσε με ειλικρίνεια και συνέπεια. Πάντοτε ενημερωμένος και συστηματικός, πάντοτε υπεύθυνος, ήταν ο πολύτιμος φίλος,  που τον χαρακτήριζε η καλλιέργεια, η ευρυμάθεια, η ευγένεια, η ευθύτητα και το επαγγελματικό  ήθος, σε συνδυασμό με τη σωστή και ψύχραιμη κρίση.

Και ως συνταξιούχος είχε αφοσιωθεί στο έργο για το οποίο είχε εκλεγεί. Να ασχολείται και να λύνει – όσο μπορούσε – τα προβλήματα των συναδέλφων. Υποκειμενικά, κατά τη γνώμη μου, ένας από τους δυο ή τρεις καλύτερους και πιο αποτελεσματικούς εκπροσώπους των συνταξιούχων. Πάντοτε παρών, πάντα με ενδιαφέρον και καλοσύνη, πρόσφερε σε όποιον χρειαζόταν τη βοήθεια του. Και ειδικά στους «ηλεκτρονικά αναλφάβητους».

Θα κλείσω τον αποχαιρετισμό στον Δημήτρη χρησιμοποιώντας ξανά το κείμενο του Κουζινόπουλου, το οποίο με εκφράζει απόλυτα:
«Δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος συνάδελφος, ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας αληθινός φίλος και ένας ήρεμος δημοσιογράφος που κοσμούσε το δημοσιογραφικό λειτούργημα. Υπήρξε για μένα παραπάνω από αδελφός».
--------------------------------------------------------------

*  Έκτοτε δεν ξαναπήγα και δεν ξέρω αν θα ξαναπάω στη Τζιά, που την έχω συνδέσει με το Δημήτρη.