Ρέκβιεμ για τον Κώστα και τη Σοφία

Για δεύτερη συνεχόμενη φορά γράφω στις ΣΕΛΙΔΕΣ για συναδέλφους που έφυγαν από τη ζωή και που είχαμε δουλέψει μαζί. Επαχθές προνόμιο της ηλικίας, επαγγελματικής – 65 χρόνια στη δημοσιογραφία –, αλλά και βιολογικής… Και αυτήν τη φορά δεν πρόκειται για επέτειο θανάτου όπως η προηγούμενη ανάρτηση, αλλά για το χαμό του Κώστα Χαρδαβέλλα και της Σοφίας Ταράντου, που έφυγαν σχεδόν ταυτόχρονα την Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2024. Με τον Κώστα πρωτοσυναντηθήκα στις αρχές της δεκαετίας του 1970· με τη Σοφία το 1982, στο “Έθνος”.

Κατ’ αρχάς επισημαίνω κάτι το οποίο δεν φωτίστηκε επαρκώς στα δημοσιεύματα με αφορμή το θάνατο του Χαρδαβέλλα. Οι περισσότεροι εστίασαν στη σπουδαία του καριέρα στην τηλεόραση, αγνοώντας ότι τα επιτεύγματά του στο «γυαλί» εδράζονται στη θητεία του στις εφημερίδες. Ήταν ένας γνήσιος «εφημεριδάς», η επιτομή του ερευνητή ρεπόρτερ.
Τα πρώτα δείγματα του ταλέντου του φάνηκαν στο ξεκίνημά του στο παλιό “Έθνος” (Νικολόπουλου – Κυριαζή). Το εκτίμησε ο Αλέκος Φιλιππόπουλος και αναλαμβάνοντας την “Απογευματινή” πήρε τρεις συντάκτες από το “Έθνος”, τον Σεραφείμ Φυντανίδη, τον Σπύρο Καρατζαφέρη και τον Κώστα Χαρδαβέλλα. Και οι τρεις μεσουράνησαν στις εφημερίδες.
Φθινόπωρο του 1974, μετά τη Μεταπολίτευση, βρέθηκα στην “Απογευματινή” κι εκεί άρχισε η συνεργασία με τον Κώστα, η οποία συνεχίστηκε σε νέο μετερίζι το καλοκαίρι του 1975, στην “Ελευθεροτυπία”. 
Μετείχαμε και οι δυο στην ομάδα των δημοσιογράφων που εγκατέλειψαν την Απογευματινή, ακολουθώντας τον Φιλιππόπουλο για την έκδοση της «εφημερίδας των συντακτών». Συμμετείχαμε μάλιστα και οι δυο στη «Συντακτική Επιτροπή» που  - βαυκαλιζόμαστε ότι θα – διοικούσε την “Ελευθεροτυπία”. Αριστερά μέρος της ταυτότητας της εφημερίδας, στο πρώτο της φύλλο, με πολλά πρώην στελέχη  του εγκαταλειφθέντος εντύπου.

Είχαμε γνωριστεί πάντως στις αρχές του 1970, όταν ο Κώστας εργαζόταν στη “Απογευματινή”, στη Φειδίου κι εγώ στα “Σημερινά”, στην Πανεπιστημίου, κι εκείνος ερχόταν κάθε βράδυ στα γραφεία μας να πάρει τη μετέπειτα σύζυγό του Νανά Νταουντάκη, που εργαζόταν στον ομόσταυλο και συστεγαζόμενο “Ελεύθερο Κόσμο”. Και κάποιοι τον ζήλευαν για τη σχέση του με τη γοητευτική συνάδελφο.

Τη Σοφία Ταράντου τη γνώρισα, όπως προανέφερα, στο “Έθνος”, τότε που η εφημερίδα στεγαζόταν στη Μιχαλακοπούλου, και πολύ γρήγορα διαπίστωσα ότι ήταν κόσμημα για το επάγγελμα. Τη Σοφία ποιος θα μπορούσε να τη σκιαγραφήσει καλύτερα από τη συνάδελφο και κουμπάρα της Ελένη Σπανοπούλου.

Γι’ αυτό και αναδημοσιεύω απόσπασμα ανάρτησης της Ελένης (δεξιά στη φωτογραφία) για τη Σοφία (αριστερά): ΣΟΦΙΑ-ΝΑΥΣΙΚΑ ΤΑΡΑΝΤΟΥ 1955-2024. Αρχαιολόγος με τεράστιο εύρος γνώσεων, που το έθεσε στην υπηρεσία της Αρχαιολογίας και της Δημοσιογραφίας. Διακόνησε με ασίγαστο πάθος και τους δύο τομείς, χωρίς ποτέ να επιδιώξει αναγνώριση ή ανταμοιβή. Άνθρωπος σπάνιος, που ήξερε μόνο να νοιάζεται και να προσφέρει χωρίς να ζητά. Οργανωτική μέχρι κεραίας. Αποτελεσματική στο ακέραιο με ότι αναλάμβανε.
Διδάχθηκε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από τον Γεώργιο Στ. Κορρέ και δίδαξε Ήθος και Ταπεινοφροσύνη, υποτάσσοντας τις δικές της απίστευτες ικανότητες στη σκιά του Έρωτα της για τον καθηγητή της.
Έσκαψε τη Μεσσηνία σαν εργάτρια ανασκαφής, μελέτησε τον προϊστορικό μας Πολιτισμό σαν αφοσιωμένη επιστήμονας και στήριξε αδιάλειπτα για κοντά 40 χρόνια το διδακτικό, ανασκαφικό, μελετητικό αρχαιολογικό έργο του Γεωργίου Κορρέ. Στη σκιά του, αυτή που ήταν ήλιος....
Από το 1976 ήταν μέλος των Ανασκαφών Πύλου, με ενεργό συμμετοχή στις ανασκαφές πολλών θέσεων, μεταξύ άλλων στην Περιστεριά, στη Βοϊδοκοιλιά, στο Ρούτση και στα Παπούλια. Σε όλη της τη ζωή επέδειξε διαρκή μέριμνα για την ανάδειξη του αρχαιολογικού πλούτου και τη στήριξη του ερευνητικού έργου για την προϊστορική Μεσσηνία. Το τελευταίο της άρθρο μαζί με τον σύντροφο της ζωής της Καθηγητή Γεώργιο Κορρέ ήταν για το μοναδικό μυκηναϊκό στέμμα από τον θολωτό τάφο Ρούτση Μυρσινοχωρίου, στον τόμο Mykene, της έκθεσης για τον μυκηναϊκό κόσμο, που πραγματοποιήθηκε στην Καρλσρούη το 2018-2019.
Υπήρξε δυνατή, δυναμική, αμετακίνητη σε σαφείς ηθικές αξίες για τις οποίες έδωσε μάχες μοιρασμένες αλλά και κοινές ανάμεσα στους δύο στόχους της ζωής της, τη Δημοσιογραφία και την Αρχαιολογία.
Ήταν η ψυχή του Γραφείου Τύπου και σύμβουλος τριών υπουργών Πολιτισμού στις θητείες των Μερκούρη, Μικρούτσικου, Μπένου.
Εργάστηκε από το 1980 για την Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, ενώ στο ΕΘΝΟΣ, όπου ξεκίνησε και τελείωσε τη δημοσιογραφικη της καριερα, (1981-2015).

*Η κηδεία της Σοφίας Ταράντου θα γίνει σήμερα  Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου 2024, στις 14:00., στον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης Σωτήρος, στο Χαλάνδρι.

*Η κηδεία του Κώστα Χαρδαβέλλα θα γίνει αύριο Παρασκευή, 20 Δεκεμβρίου στις 13:30, στον Ι.Ν. Παναγίτσας Παλαιού Φαλήρου.