Το Νοέμβριο του 2023, παρουσιάζοντας το www.syntaktisylis.gr έγραφα ότι «η ιδέα του site γεννήθηκε όταν αναζητούσα τρόπο ν’ ανταποκριθώ στις ερωτήσεις, συναδέλφων κυρίως, για το πώς θα μπορούσαν ν’ αποκτήσουν το εξαντλημένο από το 2007 πόνημά μου με τίτλο “Ο Συντάκτης Ύλης”, το οποίο ξανακυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη.
Στις ενότητες του site ο χρήστης – κλικάροντας στο αντίστοιχο banner -, στο ΒΙΒΛΙΑ θα βρει τη διαδικτυακή έκδοση, μαζί με τ’ άλλα δυο βιβλία που έχω γράψει.
Στις ΣΕΛΙΔΕΣ καταχωρίζονται σταθμοί ή και στιγμές από τα χρόνια της δημοσιογραφικής μου πορείας. Με κείμενα που έγραψα και γεγονότα που έζησα όλα αυτά τα χρόνια, τα οποία θα περιλαμβάνονταν στα απομνημονεύματά μου, αν … τα έγραφα. Και κείμενα για το τώρα.
Στις ΑΠΟΨΕΙΣ αναρτώνται κείμενα συναδέλφων – και όχι μόνον – που ταιριάζουν με το περιεχόμενο του site.
Στην παρουσίαση του www.syntaktisylis.gr έγραφα ακόμη ότι «δεν σκέφτηκα να ξανατυπώσω το βιβλίο, το οποίο προοριζόταν “για σπουδαστές δημοσιογραφίας” και είχε εκδοθεί δυο φορές τότε που δίδασκα· το 1996 και το 2005, ενώ μέχρι την πρώτη έκδοση, από το 1976 μοιραζόταν στους σπουδαστές – αρχής γενομένης από το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας – σε φωτοτυπίες μετά από κάθε μάθημα. Τελικά αποφάσισα να το επανεκδώσω διαδικτυακά. Ο τίτλος του βιβλίου, αλλά και η ειδικότητά μου στη δημοσιογραφία ενέπνευσαν και την ονομασία του site».
Ωστόσο, «ποτέ μη λες ποτέ»· το βιβλίο ξανατυπώθηκε, ύστερα από πρόταση του εκδότη Μπάμπη Μπαρμπουνάκη. Πολλά από όσα - χρήσιμα τότε -, περιλαμβάνονταν στις “Σημειώσεις”, στην τέταρτη, έντυπη, έκδοση ίσως έχουν μόνον ιστορική αξία. Τι να πεις σήμερα για τα τηλέτυπα, τα τηλεγραφήματα, τη στοιχειοθεσία, το μάρμαρο, τα κλισέ… Ακόμη και για το καρμπόν ορισμένων ρεπόρτερ, όταν το ρεπορτάζ τείνει να υποκατασταθεί από τα Δελτία Τύπου ή το… copy paste. Και όμως, έχουμε πολλά να πούμε· απόδειξη το ότι στην τέταρτη έκδοση οι λέξεις έφτασαν τις 96.765, έναντι των 49.935 της διαδικτυακής.
Η πρόταση των Εκδόσεων Μπαρμπουνάκη να επανεκδοθεί “Ο Συντάκτης Ύλης”, ξύπνησε μέσα μου τον ερευνητή ρεπόρτερ. Έτσι, το βιβλίο εμπλουτίστηκε και εκσυγχρονίστηκε, με μαθήματα για τη φριλάνς δημοσιογραφία – που το 1989 εμποδίστηκα… συνδικαλιστικά να διδάξω –, χρήσιμα ακόμη και στους δημοσιογραφούντες στα social media, αλλά και με θεματολογία που διερευνά το μέλλον του επαγγέλματος, με ξεχωριστό κεφάλαιο την επίδραση της Τεχνητής Νοημοσύνης σ’ αυτό· δεν λέω επίπτωση, για να μη φανώ απαισιόδοξος.
Στον πρόλογο της διαδικτυακής έκδοσης σημείωνα ότι «το βιβλίο μπορεί να θεωρηθεί σαν ρέκβιεμ στη Δημοσιογραφία άλλων εποχών, όχι πολύ μακρινών. Και περισσότερο, σαν μια εκ βαθέων εξομολόγηση ενός συντάκτη ύλης». Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, στην καινούργια έκδοση προτάσσω το “ρέκβιεμ”, αναδιατάσσοντας την ύλη, με στόχο να γίνει το βιβλίο πιο επίκαιρο· και να μην απευθύνεται μόνο σε σπουδαστές δημοσιογραφίας.
Με την αναδιάταξη, δικαιώνω κατά κάποιο τρόπο τον αξέχαστο φίλο και συνάδελφο Νίκο Τσιπλάκο, που έγραψε το 2004, στο ημερήσιο τότε “Βήμα“, παρουσιάζοντας τη δεύτερη έκδοση: «Θα αποτελέσει βασικό εργαλείο των σπουδαστών δημοσιογραφίας που θα θελήσουν να εντρυφήσουν στη συγκεκριμένη ειδικότητα, αλλά και ενδιαφέρον ανάγνωσμα για εκείνους που επιθυμούν να μάθουν πώς λειτουργούν από μέσα τα ΜΜΕ».
Ειδικότερα στις ΣΕΛΙΔΕΣ μιλάω για μια πορεία την οποία ξεκίνησα την Άνοιξη του 1958, στα 15 μου χρόνια, μαθητής ακόμη του Λεοντείου Λυκείου· που μπορεί να οφείλεται και στο DNA του παππού μου – από την πλευρά της μητέρας μου – δημοσιογράφου και επιμελητή εκδόσεων Γιώργου Τζώρτζη· ωστόσο δεν τον είχα γνωρίσει αφού πέθανε το 1942, ένα χρόνο πριν από τη γέννησή μου.
Πολύτιμη πηγή άντλησης στοιχείων η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου της Εθνικής Βιβλιοθήκης (http://efimeris.nlg.gr/ns/main.html} που περιέχει τις εφημερίδες ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ(1883-1884), ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ(1944-1967), ΕΜΠΡΟΣ(1896-1969), ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ(1911-1981), ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ(1917-1983) και ΣΚΡΙΠ(1893-1963). Κι ακόμη τα https://pasatempo.wordpress.com και https://tetysolou.wordpress.com/ στο banner ΤΥΠΟΣ.
Το βιβλίο κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία και στο ηλεκτρονικό κατάστημα των Εκδόσεων Μπαρμπουνάκης: www.barbounakis.com
Περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 2310 236 555 ή στο
ISBN: 978-960-267-633-2 | Σελίδες: 390 | Έτος έκδοσης: 2025 | Τιμή: 20 ευρώ
ΣΕΛΙΔΕΣ
Το «κατηγορώ» ενός νεκρού πεζοναύτη
Το γράμμα ενός Αμερικανού πεζοναύτη που σκοτώθηκε το 1957 στο Βιετνάμ, «ανακάλυψα» στην τοπική εφημερίδα “Η Αγορά μας”, που κυκλοφορεί στα Βριλήσσια, και το αναδημοσιεύω θεωρώντας το εξαιρετικά και – δυστυχώς – παντοτινά επίκαιρο. Η ανάρτηση γίνεται και στο πλαίσιο της εκτίμησής μου προς τον τοπικό Τύπο, από τον οποίο ξεκίνησα στη δημοσιογραφία· την εφημερίδα της γειτονιάς μου, τη “Φιλαδέλφεια”.
ΑΠΟΨΕΙΣ
Πόση απόσταση απ’ αυτά που μάθαμε...
Του Παύλου Αλέπη
Ώρες ώρες δεν φθάνει το...αλλάξαν οι εποχές για να βρεις άκρη με το τι είναι σωστό και τι λάθος. Αλλά κάθε πότε το...επιχειρούμε;;;;
Ας πάρουμε την δουλειά που μάθαμε εδώ και πάνω από μισό αιώνα. (Αυτά περί λειτουργήματος, ουδείς τα θυμάται στα σοβαρά).
Τι είναι είδηση. Ποιο είναι το σημαντικό απ’ το ασήμαντο. Τώρα η διαχωριστική γραμμή της κρίσης έχει ως φαίνεται χαθεί.
Όλα στην ακατάσχετη ροή. Σαν σε μια μηχανή κιμά και ο δυστυχισμένος ακροατής, αναγνώστης τηλεθεατής ας κρατήσει ή ας ΜΗΝ κρατήσει τίποτα.
