Του Χρίστου Μουλίνου*

Η “Απογευματινή” εκδόθηκε ως δεξιάς απόχρωσης  φύλλο στις 20 Οκτωβρίου του 1952 (από τον Νάσο Μπότση και τον αδελφό του Σάκη ) με  διευθυντή τον Σάββα Κωνσταντόπουλο που αποχώρησε πριν από την 21^η Απριλίου 1967 για να βγάλει τον “Ελεύθερο Κόσμο”  που  - αν και αξιόλογη εφημερίδα - εξελίχθηκε σε προπαγανδιστικό βραχίονα της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Το πηδάλιο πέρασε στον σπουδαίο Αλέξανδρο Φιλιππόπουλο, εν μέσω Χούντας, που σκαρφίστηκε  κάτι πολύ έξυπνο για να αποφύγει τις δάγκανες  της ασφυκτικής λογοκρισίας που είχε επιβάλει το στρατιωτικό καθεστώς:

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Η πρόταση του Γερμανού αξιωματικού ιδιαίτερα δελεαστική: -"Υπογράφεις εδώ ένα χαρτί ότι γίνεσαι Βούλγαρος υπήκοος και σε λίγη ώρα είσαι ελεύθερος. Διαφορετικά σε περιμένει το εκτελεστικό απόσπασμα". Ο κρατούμενος προς τον οποίο γίνονταν η πρόταση δεν δίστασε ούτε στιγμή να δώσει την καθοριστική για τη ζωή του απάντηση: "Εγώ δεν απαρνούμαι την πατρίδα μου Ελλάδα και την ιδεολογία μου. Κάντε ότι θέλετε". Πρόκειται για την εκτέλεση από τους Ναζί του διοικητή των Διεθνών Ταξιαρχιών Αναγνώστη  Δεληγιάννη, όταν δεν δέχθηκε να απαρνηθεί την ελληνικότητά του.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Στο ποδόσφαιρο, μάθαμε, τουλάχιστον οι παλαιότεροι, πως παίζουν δύο ενδεκάδες και στο τέλος κερδίζει πάντα η μία, η Γερμανική. Έλα όμως που τα πράγματα αλλάζουν και δεν μένουν ίδια… Δεν το πιστεύετε; Για ανατρέψτε στα τελευταία αποτελέσματα και θα δείτε πως δεν είναι ψήγμα αλήθειας, αλλά ευρεία διαπίστωση.
Θα πείτε τι σχέση έχει ο τίτλος με το ποδόσφαιρο; Κι όμως έχει και μεγάλη μάλιστα. Στα “πέτρινα χρόνια” τεσσάρων χωρών της Ευρωζώνης στην οικονομική κρίση πριν από 10+ χρόνια, την εποχή των μνημονίων, PIGS(= Portugal, Italy, Greece, Spai) μας αποκαλούσαν πρωτίστως οι Γερμανοί, όταν μας κουνούσαν το δάκτυλο.

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Η μίζερη αντιπολίτευση δεν είδε ούτε καν ως κατ’ αρχήν θετικό το βήμα της κυβέρνησης προς την ομαλοποίηση των εργασιακών σχέσεων, με την επανέναρξη του θεσμού των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Ο γ.γ. του ΚΚΕ, ο κατ’ αποκλειστικότητα προστάτης των εργατικών δικαιωμάτων και διεκδικήσεων, χαρακτήρισε την επάνοδο των ΣΣΕ ως μούφα, λέξη σικ για έναν κομμουνιστή, με αρχές της εποχής του Στάλιν.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Τα χρόνια των τριών μνημονίων πέρασαν (ελπίδα όλων ανεπιστρεπτί). Το εργασιακό πλαίσιο έπρεπε να διορθωθεί. Να επανέλθει στα προ μνημονίων  δεδομένα, σε βελτιωμένη και επαυξημένη έκδοση. 

Αυτό επιχειρεί  η συμφωνία και υπογραφή ,μετά από 7 μήνες διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων, του ΝΕΟΥ πλαισίου των πρώτων μεταμνημονιακών Συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Ποιος θα το περίμενε. Το γνωστό η Ελλάδα να έχει ξεπεράσει τη Γερμανία.  

Οι Γερμανοί ή κάποιοι από αυτούς να “ζηλεύουν” τις Ελληνικές επιδόσεις.  

Η χώρα που θεωρείται η ατμομηχανή της Ευρωζώνη, να κοιτά τρίβοντας τα μάτια της τα επιτεύγματα της Ελλαδίτσας, την οποία πριν από μερικά χρόνια “έπαιζαν” στα στοιχήματα αν θα παραμείνει μέλος της Ευρωπαϊκής οικογένειας, ή αν σε μια σύγχρονη Οδύσσεια, θα ψάξει να βρει την “ΙΘΑΚΗ” της.  Ποιος τα λέει αυτά; Το Γερμανικό δημοσιογραφικό δίκτυο RND σε άρθρο του Γκέρντ Χέλερ (Gerd Höhler). 

Του Τάσου Παπαδόπουλου

Σχέδιο ειρήνευσης στην Ουκρανία, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των απαιτήσεων της Μόσχας, που όλα δείχνουν ότι συμφωνήθηκε στα βασικά του σημεία μεταξύ Τραμπ και Πούτιν στην Αλάσκα, προωθεί η Ουάσιγκτον ερήμην της Ευρώπης, που καλείται να πληρώσει το …μάρμαρο.
Όλα όσα έχει απαιτήσει κατά καιρούς ο Πούτιν, προκειμένου να σταματήσει τον επιθετικό του πόλεμο στην Ουκρανία, φαίνεται ότι τα ικανοποιεί ο Τραμπ, με το σχέδιο των 28 σημείων, που ετοίμασε το κλειστό  επιτελείο του Λευκού Οίκου, παραγνωρίζοντας τόσο τον Ζελένσκι, που καλείται να το αποδεχθεί στο σύνολό του, όσο και τις Βρυξέλλες που πιάστηκαν στον ύπνο για μια ακόμη φορά.

Του Κώστα Πάντζιου

Ο Δεκέμβριος θα είναι, σίγουρα, μήνας καθοριστικός για το πολιτικό μας σκηνικό, καθώς είμαστε σε αναμονή της εξαγγελίας του νέου κόμματος από τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Πιθανόν να έχουμε εξαγγελία κόμματος από τον κ. Αντώνη Σαμαρά και ίσως ίδρυση κόμματος από την Κα Μαρία Καρυστιανού. Όμως, η διαφορά έγκειται στο ότι οι κ.κ. Σαμαράς και Καρυστιανού, δεν γνωρίζουμε αν πράγματι θα εξαγγείλουν την ίδρυση κόμματος, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας έχει δηλώσει ότι θα ιδρύσει κόμμα, αλλά απλώς δεν γνωρίζουμε το πότε. Μοιραία, λοιπόν, θα ασχοληθούμε με την περίπτωση αυτή. Και μάλιστα, με το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η ίδρυση κόμματος από τον κ. Αλέξη Τσίπρα, όχι μόνον ως πολιτικό γεγονός, αλλά και το πώς το προσεγγίζουν τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, σε επίπεδο ηγεσίας.

 Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις επιβεβαιώθηκε πλήρως -το γνωστό άλλωστε- πως ο Σουλτάνος γύρισε δις άπρακτος με άδειες τις παλάμες... από ΗΠΑ και Γάζα. Στις 9 Νοεμβρίου γράφαμε: “...Φοβού τον Τραμπ και “καλά λόγια λέγοντα”...
Ο φερετζές έπεσε...και έδειξε μια γύμνια αλλά και την οργή μια αποδιοργάνωση σε “Σουλτάνο” κι “αρκούδα” αλλά και στα λογής λογής Πουτινάκια και “συμμάχους με το διάολο”, αρκεί να χάσει ο ημέτερος εδώδιμος “εχθρός”.

 
Της Ελένης Χωρεάνθη*

Ο Γιάννης Πλαχούρης, εκτός από καταξιωμένος δημοσιογράφος είναι ­ποιητής, πεζογράφος, κριτικός λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από μια γενναιότητα έκφρασης, διανθισμένη με ανάλαφρο χιούμορ που οφείλεται, προφανώς, στη δημοσιογραφική του ιδιότητα. Ωστόσο, “με τον ρυθμό του ποταμιού”, σε συνδυασμό με το υπέροχο “Μοιρολόι”, τα εξαιρετικά βιβλία του για παιδιά, ο Γιάννης Πλαχούρης είναι ένας σύγχρονος σημαντικός ποιητής.

Έτσι, για μια ουσιαστικότερη επαφή και γνωριμία με τον ποιητή και το έργο του, ζήτησα από τον ίδιο να μου μιλήσει για ορισμένα βασικά πράγματα κι εκείνος μου απάντησε με πολλή χαρά.