Της Μαίρης Αδαμοπούλου*

Ήταν το τρίτο θέμα στο πρωτοσέλιδο των Νέων της Πέμπτης, αλλά σε προσέλκυε, ιδιαίτερα αν σε ενδιαφέρουν το παρελθόν και οι σπουδαίες προσωπικότητες που έχεις γνωρίσει μέσα από βιβλία, μουσικές, πίνακες. Η προβολή στην πρώτη σελίδα με τίτλο «Τα στέκια της Πανεπιστημίου» παρέπεμπε σε αυτό το πλούσιο από πνευματική ποιότητα παρελθόν. Και σε οδηγούσε στο περίπτερο... Δεν εύρισκες, βέβαια, στο εσωτερικό δισέλιδο απολύτως αυτό που περίμενες, αλλά και πάλι εκείνο που διάβαζες σε αποζημίωνε. Δεν ήταν, δηλαδή, απαραιτήτως, μόνο τα «στέκια» που συναντιόντουσαν εκείνες οι μορφές. Δεν ήταν κυρίως οι παρέες, οι φιλίες, τα φιλολογικά καφέ. Ήταν η πλούσια αναφορά στη ζωή της Πανεπιστημίου «εκείνα» τα χρόνια:

Του Δημήτρη Καπράνου*

«Ὅλα τριγύρω ἀλλάζουνε, ἀλλά τά ἴδια μένουν» λέει τό τραγούδι τῶν ἀδελφῶν Κατσιμίχα. Γιά νά δοῦμε ἐαν καί κατά πόσον αὐτό εἶναι ἀληθές.
Ἔχει μείνει στήν Ἱστορία ἕνα δίστιχο τοῦ δηκτικοῦ, σκωπτικοῦ, ἀλλά καί φιλοσόφου Γεωργίου Σουρῆ, τό ὁποῖον ἀναφερόταν σέ βουλευτή τῆς ἐποχῆς τοῦ Χαριλάου Τρικούπη, ὁ ὁποῖος ἀπείλησε τόν Πρωθυπουργό λέγοντας: « Ἡ ὑπούργημα μοῦ δίνεις, ἤ ἐφημερίδα βγάνω!».

Του Τάσου Παπαδοπούλου

Σύσσωμη η αντιπολίτευση καταψήφισε την υπαγωγή του αμαρτωλού ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ, ικανοποιώντας το αίτημα των μπλόκων να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, υιοθετώντας έμμεσα το πάρτι των αετονύχηδων με τα χρήματα των εντίμων αγροτών.
Τι να πει κανείς γι αυτή την κατάντια, στην πανσπερμία των αντιπολιτευομένων, που προκρίνουν το ‘χάος’ αντί μιας σοβαρής και συγκροτημένης διαφορετικής πρότασης απάντησης στα όσα πράττει ή δεν πράττει η κυβέρνηση.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Η έκφραση είναι ... «πού βάζετε την υπογραφή σας και το μόριο σας» (σικ έκφραση). Μια παραλλαγή είναι... «πού βάζετε την υπογραφή σας και που ρίχνεται το “κέρμα” σας». 

Όσοι όμως ως “μωρές παρθένες” ... διαμαρτύρεστε για πρόσωπα της πολιτικής που επιλέξατε να ψηφίσετε και να σας αντιπροσωπεύουν στη Βουλή των Ελλήνων, μάλλον θα πρέπει να θυμάστε τον τίτλο: ΠΡΟΣΟΧΗ: που υπογράφετε και ποιους ψηφίζετε. 

Του Δημήτρη Γ. Παπαδοκωστόπουλου*

Η αντιπολίτευση αδυνατεί να συνθέσει σε κάτι ενιαίο τη δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία. Από την άλλη, η κυβέρνηση, ενώ έχει κάνει δέκα, παρουσιάζει ότι έκανε πενήντα. Μετά και την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2026, η χώρα μπαίνει θεωρητικά στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, με μοναδικό σταθμό να τη χωρίζει από αυτές τον προϋπολογισμό του 2027, που θα είναι αυτός που θα «τα δίνει όλα…» σε επίπεδο υποσχέσεων από κυβερνητικής πλευράς.
Όπως είπε σε κάποια αποστροφή του λόγου του ο Κυριάκος Πιερρακάκης, «η παραγωγικότητα δεν αυξάνεται με νόμους και η σύγκλιση απαιτεί επιμονή», έτσι και οι εκλογές κερδίζονται ή χάνονται στη βάση μιας εξίσωσης με δύο αγνώστους:

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Μία από τις πλέον εντυπωσιακές αποδόσεις της Ελληνικής Οικονομίας, που έχει κάνει και τους εταίρους μας στην Ευρωζώνη να τρίβουν τα μάτια τους, είναι η σύλληψη της φοροδιαφεύγουσας ύλης. 

Συγκεκριμένα του ΦΠΑ. Πώς; 

Δείτε τη αποκαλύπτει η καινούργια ετήσια έκθεση της  «VAT gap in Europe Report 2025» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. 

Ούτε λίγο ούτε πολύ  φανερώνει πως στην Ελλάδα γίνεται μία εξοικονόμηση της τάξεως των 2,7 δισ. ευρώ ετησίως. 

Του Κώστα Καλλίτση*

Δεν έβλεπε όποιος δεν ήθελε να δει. Όλοι οι κρίσιμοι οικονομικοί δείκτες «έλεγαν» ότι οι τρέχοντες ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ δε έχουν ισχυρά θεμέλια. Για να επιτευχθούν μερικά δέκατα της μονάδας υψηλότεροι ρυθμοί από το μέσο όρο των 27 της Ε.Ε. (μικρότεροι από εκείνους άλλων 9 χωρών) σε έναν «πρωταθλητισμό της υποδιαστολής», μετά το 2020 ρίχτηκαν απ’ το παράθυρο πάνω από 60-70 δισ. ευρώ δημόσιο χρήμα με αρχική αφορμή την πανδημία και την ενεργειακή κρίση -η οποία μάλιστα συνεχίζεται για όλους πλην παραγωγών/παρόχων ηλεκτρικού ρεύματος, που θησαυρίζουν. Ήταν ένα τύπος κρατικοδίαιτης μεγέθυνσης που είχε ημερομηνία λήξης.

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Με το όνομα Γιάννης η λαϊκή έκφραση που προέρχεται από το πρωτοπαλίκαρο του Κολοκοτρώνη, Γιάννη Θυμιούλα, μπορεί να έχει το στοιχείο της αυτοαναφορικότητας. Ίσως ακόμη περισσότερο για το Γιάνη με ένα νι.
Για τον Κυριάκο Πιερρακάκη όμως  και τον Κυριάκο Μητσοτάκη κάθε άλλο από αυτοαναφορικότητα.
Η εκλογή του Πιερρ ως Προέδρου του Eurogroup έχει πολλαπλή -Εθνική- σημασία , με μηνύματα προς πολλούς αποδέκτες εντός και εκτός ημεδαπής.

Του Τάσου Παπαδοπούλου

Στην άκρως αντιφατική χώρα που ζούμε, σε μια μέρα τα είδαμε όλα. Από την ομόφωνη εκλογή στην προεδρία του Eurogroup του Κυριάκου Πιερρακάκη, μέχρι την αθλιότητα στην Εξεταστική της Βουλής για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου εξεταστές και εξεταζόμενοι κατέβασαν τον πήχη της θεσμικής σοβαρότητας στα τάρταρα.
Κι όλα αυτά, εν μέσω των καταλήψεων των αγροτών με τα τρακτέρ, που μετά τις εθνικές οδούς, προχώρησαν και σε εγκαταστάσεις υποδομής, όπως λιμάνια και αεροδρόμια, εν  αναμονή των αποφάσεων λίαν προσεχώς, για το πακέτων των αιτημάτων τους, που ζητούν να ικανοποιήσει η κυβέρνηση. 

Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*

Ο Εθνικός κήπος και η Δημογεροντία, με τις εμπειρίες δεκαετιών, όσα ακούει ο περαστικός διαβάτης, είναι διδακτικά και “θυμόσοφα” ενίοτε. 

Σήμερα με τον Ήλιο να έχει ανατείλει από τον Υμηττό ή “τρελό” η είσοδος από την Αμαλίας... κέντρισε το ενδιαφέρον όταν ο ένας από τους τέσσερις ηλικιωμένους, έλεγε στους υπόλοιπους: 

-...μήπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής επιστρέφοντας το 74 δεν έκανε -τότε- το δικό του rebranding; Δεν ήταν ο πρώτος διδάξας;  

Δεν άφησε στη λήθη της Ιστορίας την ΕΡΕ και δημιούργησε τη Νέα Δημοκρατία ενσωματώνοντας τότε το Κέντρο; 

Δεν έκανε προσκλητήριο στις τότε πολιτικές δυνάμεις με ονοματεπώνυμα όπως ο Κων. Μητσοτάκης, ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος, ο Γιάννης Μπούτος, κ.α.