Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*
Αθήνα 1905-1910, Πανεπιστήμιο Αθηνών: Ο Γεώργιος Α. Β. είναι φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο Γεώργιος Λ. Ν. φοιτά στο Φαρμακευτικό Σχολείο με 3 εξάμηνα θεωρητικά μαθήματα και 3 χρόνια πρακτική προ εξάσκηση σε φαρμακείο.
Οι δύο Γιώργηδες γνωρίζονται στο Πανεπιστήμιο, αλλά χάνονται...λόγω του ότι ο Γεώργιος Λ. Ν. πρέπει να κάνει 3χρονη προ εξάσκηση σε Φαρμακείο.
Του Τάσου Παπαδοπούλου
Με τους αγρότες να ανοιγοκλείνουν τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους της χώρας, περάσαμε τις Άγιες ημέρες των Χριστουγέννων και τώρα περιμένουμε να παιχτεί το αντίστοιχο κρυφτούλι τις ημέρες του νέου έτους και των φώτων. Οι αγρότες απειλούν να κλείσουν και τις παρακαμπτήριες οδούς, καθώς επίσης τελωνεία και λιμάνια, προκειμένου με σκοπό να νεκρώσουν κάθε κίνηση, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας.
Η κυβέρνηση μοιάζει να μην έχει κανένα σχέδιο εκτόνωσης της σημερινής κατάστασης, περιμένοντας τους αγρότες να αποκάμουν και να σπεύσουν στα χωράφια τους ενόψει της νέας καλλιεργητικής περιόδου.
Του Σπύρου Κουζινόπουλου
Τέτοιες μέρες, παραμονές Χριστουγέννων του 1952, πριν 73 δηλαδή χρόνια, το κόμμα του «Δημοκρατικού Συναγερμού» του Παπάγου (σημ. Συντάκτη Ύλης: το κόμμα λεγόταν Ελληνικός Συναγερμός*):, ανακοίνωνε ότι στις επαναληπτικές εκλογές που θα πραγματοποιούνταν στην εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης, θα ήταν υποψήφιά του η δικηγόρος Ελένη Σκούρα, η οποία στην εκλογική αναμέτρηση που στη συνέχεια έγινε στις 18 Ιανουαρίου 1953, εκλέχθηκε πανηγυρικά και αποτέλεσε την πρώτη γυναίκα βουλευτή στο ελληνικό κοινοβούλιο. Τη μεγάλη έκπληξη πάντως την είχε κάνει ο υποψήφιος της Αριστεράς Γιάννης Πασαλίδης που είχε έρθει δεύτερος, με μικρή διαφορά από την Σκούρα.
Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*
Το δια πυρός και σιδήρου Ασφαλιστικό Σύστημα, αφού περιέπεσε ως άλλη Κασσιανή εν πολλαις αμαρτίαις, υποτίθεται πως διασώθηκε -μάλλον προσωρινά- χωρίς να διορθώσει τις αδικίες... των προηγούμενων συστημάτων που ίσχυσαν επι δεκαετίες. Αντίθετα, τόσο ο Ν. Κατρούγκαλου όσο και η “βελτίωση” του Ν. Βρούτση (μόνον επι των χαμηλών συντελεστών αναπλήρωσης) δημιούργησε “πατρικίους και πληβείους” συνταξιούχους.
Πατρίκιοι οι ολίγοι, που είτε γιατί κατά τον εργασιακό τους βίο, έτυχαν υψηλών αποδοχών, λόγω συγκυρίας του επαγγέλματός τους (π.χ. δημοσιογράφοι τουλάχιστον με 1 ή 2 θέσεις εργασίας εκ των οποίων η μία σε τηλεοπτικά ιδιωτικά δίκτυα όταν άνθισαν στας δυσμάς της δεκαετίας του ‘80) είτε εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα διετέλεσαν επι σειρά ετών σε ανώτερες ή ανώτατες διευθυντικές θέσεις και θέσεις ευθύνης. Πληβείοι, όλοι οι άλλοι, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Του Κώστα Πάντζιου
Ακούγεται πολύ συχνά ότι το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας είναι ρευστό. Και έτσι είναι. Μόνο που επιπλέον είναι δύσκολα προσεγγίσιμο. Είναι δύσκολο να διερευνηθεί. Οι μόνες «σταθερές» θεωρούνται οι προσεγγίσεις, σύμφωνα με τις οποίες η Κεντροδεξιά δύσκολο είναι να πέσει στις εκλογές κάτω από το 27%-28%. Και επίσης, ότι το ΠΑΣΟΚ, θα είναι δύο με τρεις μονάδες πάνω από 10%, όταν στηθούν οι κάλπες.
Όμως, ούτε αυτές οι εκδοχές είναι πλέον σίγουρες, διότι το ποσοστό της Ν.Δ. μπορεί να υποστεί καθίζηση, κάτω από το 20%, εφ’ όσον ο κ. Αντ. Σαμαράς κάνει κόμμα. Και επίσης, εφ’ όσον η Κα Μαρία Καρυστιανού, ιδρύσει κόμμα. Το γιατί είναι εύκολο να εξηγηθεί.
Της Μαίρης Αδαμοπούλου*
Ήταν το τρίτο θέμα στο πρωτοσέλιδο των Νέων της Πέμπτης, αλλά σε προσέλκυε, ιδιαίτερα αν σε ενδιαφέρουν το παρελθόν και οι σπουδαίες προσωπικότητες που έχεις γνωρίσει μέσα από βιβλία, μουσικές, πίνακες. Η προβολή στην πρώτη σελίδα με τίτλο «Τα στέκια της Πανεπιστημίου» παρέπεμπε σε αυτό το πλούσιο από πνευματική ποιότητα παρελθόν. Και σε οδηγούσε στο περίπτερο... Δεν εύρισκες, βέβαια, στο εσωτερικό δισέλιδο απολύτως αυτό που περίμενες, αλλά και πάλι εκείνο που διάβαζες σε αποζημίωνε. Δεν ήταν, δηλαδή, απαραιτήτως, μόνο τα «στέκια» που συναντιόντουσαν εκείνες οι μορφές. Δεν ήταν κυρίως οι παρέες, οι φιλίες, τα φιλολογικά καφέ. Ήταν η πλούσια αναφορά στη ζωή της Πανεπιστημίου «εκείνα» τα χρόνια:
Του Δημήτρη Καπράνου*
«Ὅλα τριγύρω ἀλλάζουνε, ἀλλά τά ἴδια μένουν» λέει τό τραγούδι τῶν ἀδελφῶν Κατσιμίχα. Γιά νά δοῦμε ἐαν καί κατά πόσον αὐτό εἶναι ἀληθές.
Ἔχει μείνει στήν Ἱστορία ἕνα δίστιχο τοῦ δηκτικοῦ, σκωπτικοῦ, ἀλλά καί φιλοσόφου Γεωργίου Σουρῆ, τό ὁποῖον ἀναφερόταν σέ βουλευτή τῆς ἐποχῆς τοῦ Χαριλάου Τρικούπη, ὁ ὁποῖος ἀπείλησε τόν Πρωθυπουργό λέγοντας: « Ἡ ὑπούργημα μοῦ δίνεις, ἤ ἐφημερίδα βγάνω!».
Του Τάσου Παπαδοπούλου
Σύσσωμη η αντιπολίτευση καταψήφισε την υπαγωγή του αμαρτωλού ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ, ικανοποιώντας το αίτημα των μπλόκων να μείνουν τα πράγματα ως έχουν, υιοθετώντας έμμεσα το πάρτι των αετονύχηδων με τα χρήματα των εντίμων αγροτών.
Τι να πει κανείς γι αυτή την κατάντια, στην πανσπερμία των αντιπολιτευομένων, που προκρίνουν το ‘χάος’ αντί μιας σοβαρής και συγκροτημένης διαφορετικής πρότασης απάντησης στα όσα πράττει ή δεν πράττει η κυβέρνηση.
Του Γιώργου Λ. Νικολόπουλου*
Η έκφραση είναι ... «πού βάζετε την υπογραφή σας και το μόριο σας» (σικ έκφραση). Μια παραλλαγή είναι... «πού βάζετε την υπογραφή σας και που ρίχνεται το “κέρμα” σας».
Όσοι όμως ως “μωρές παρθένες” ... διαμαρτύρεστε για πρόσωπα της πολιτικής που επιλέξατε να ψηφίσετε και να σας αντιπροσωπεύουν στη Βουλή των Ελλήνων, μάλλον θα πρέπει να θυμάστε τον τίτλο: ΠΡΟΣΟΧΗ: που υπογράφετε και ποιους ψηφίζετε.
Του Δημήτρη Γ. Παπαδοκωστόπουλου*
Η αντιπολίτευση αδυνατεί να συνθέσει σε κάτι ενιαίο τη δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία. Από την άλλη, η κυβέρνηση, ενώ έχει κάνει δέκα, παρουσιάζει ότι έκανε πενήντα. Μετά και την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2026, η χώρα μπαίνει θεωρητικά στην τελική ευθεία προς τις εκλογές, με μοναδικό σταθμό να τη χωρίζει από αυτές τον προϋπολογισμό του 2027, που θα είναι αυτός που θα «τα δίνει όλα…» σε επίπεδο υποσχέσεων από κυβερνητικής πλευράς.
Όπως είπε σε κάποια αποστροφή του λόγου του ο Κυριάκος Πιερρακάκης, «η παραγωγικότητα δεν αυξάνεται με νόμους και η σύγκλιση απαιτεί επιμονή», έτσι και οι εκλογές κερδίζονται ή χάνονται στη βάση μιας εξίσωσης με δύο αγνώστους: